eGospodarka.pl › Podatki › Interpretacje i wyjaśnienia › Kasa fiskalna 2013: nazwy na paragonach gdy towary używane

Kasa fiskalna 2013: nazwy na paragonach gdy towary używane

2013-10-28 13:24

Przeczytaj także: Ministerstwo Finansów: nazwa na paragonie z kasy fiskalnej 2013

Zgodnie z powołanym powyżej zapisem § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny powinien zawierać m. in. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Dodatkowo, zgodnie z brzmieniem ust. 2 § 8 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy. Wyżej wymienione przepisy stanowią doprecyzowanie i uszczegółowienie przepisów obowiązujących do 31 marca 2013 r. Ich wprowadzenie miało służyć, co do zasady, wyeliminowaniu sytuacji, w których podatnicy dla celów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej posługują się nazwami (grupującymi oferowane towary i usługi), niezapewniającymi właściwej identyfikacji dostarczanych towarów i usług. Paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną – co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia z 2013 r.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar (usługę), podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru (usługi) winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru (usługi), a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru (usługi), tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem (usługą), a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru (usługi).

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru (usługi) winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru (usługi), zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do szczegółowego określenia nazw towarów (usług) na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Sposób „jednoznacznego” identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży określonego rodzaju towarów lub świadczy określonego rodzaju usługi i wszystkie towary lub wszystkie usługi z danej kategorii mają jedną stawkę podatku VAT, podatnik może co do zasady, zaprogramować w kasie nazwę tego towaru lub usługi zgodnie z nazwą tej kategorii. Jeżeli jednak podatnik sprzedaje różne towary i usługi należące do różnych kategorii towarów lub usług, pomimo, że mają one taką samą stawkę podatku VAT, to podatnik powinien, co do zasady, oddzielnie je identyfikować. Sposób prowadzenia jednoznacznej identyfikacji ma zatem ścisły związek z asortymentem oferowanym przez podatnika.(…)

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikacje prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Klient powinien mieć możliwość weryfikacji, czy cena deklarowana przez sprzedawcę jest taka sama jak cena wyszczególniona na paragonie. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Przy czym, nie oznacza to, że każdy towar powinien mieć odrębne kodowanie w kasie rejestrującej. Jak wyżej wskazano, można pogrupować towary według kategorii. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT. Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Zaznaczenia wymaga, że sprzedaż odzieży używanej „na wagę”, czyli w kilogramach jest swoistą sprzedażą, bowiem z założenia nie jest to sprzedaż określonego asortymentu odzieży lecz wszystkich rodzajów odzieży. Specyfika tej sprzedaży polega więc na tym, że cena nie jest zależna od asortymentu i w tej grupie może znaleźć się każdy rodzaj odzieży. Można zatem uznać, że odzież używana sprzedawana w kilogramach jest określoną kategorią towarów. W świetle powyższego, dla towarów z tej kategorii można zastosować jedną nazwę. Zatem w przypadku sprzedaży odzieży używanej na wagę (w kilogramach) w sytuacji, gdy nie występuje zróżnicowanie cenowe pomiędzy konkretnymi sztukami odzieży używanej tj. ustalana jest jedna cena za kilogram bez względu na rodzaj nabywanego towaru uznać należy, że przyjęcie nazwy „garderoba” jest prawidłowe, jako że uszczegółowienie na rodzaj i nazwę rodzajową nabywanej sztuki odzieży nie ma wpływu na ustalenie stawki VAT oraz wysokości podstawy opodatkowania. W świetle powyższego dla artykułów takich jak obuwie również prawidłowa będzie nazwa towaru stosowana przez Wnioskodawcę, czyli nazwa kategorii towarów.

Należy jednak zauważyć, iż w świetle powyższych przepisów doprecyzowania wymaga nazwa w postaci „garderoba” w przypadku sprzedaży odzieży używanej wycenionej (na sztuki). W przypadku tej sprzedaży, samo oznaczenie na paragonie „garderoba” w żaden sposób nie identyfikuje towaru zakupionego przez klienta. Nie jest to już bowiem sprzedaż odzieży z kategorii „na wagę”, a tym samym konieczna jest bardziej precyzyjna nazwa, która pozwoli klientowi na jednoznaczne określenie kupionego produktu. W tej sytuacji konsument dokonuje zakupu konkretnej wycenionej części garderoby. Tym samym nazwa towaru na paragonie fiskalnym zawierająca tylko sformułowanie treści „garderoba” bez podania jakiego towaru dotyczy nie jest wystarczająca dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołany przepis dotyczący jednoznacznej identyfikacji towaru. Podobnie każdy artykuł zaliczany do grupy „gadżety” powinien posiadać swój desygnat (zabawki, sprzęt AGD), bowiem pojęcie to obejmuje bardzo szeroką gamę produktów, co nie pozwala nawet na przybliżoną identyfikację towaru.

Wnioskodawczyni powinna więc użyć oznaczenia nazw towarów do oferowanego asortymentu nie tylko tak, aby do użytej nazwy towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku, ale również mając na uwadze, aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r. wymóg „jednoznaczności” wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów. Oznacza to, że podatnik stosujący nazewnictwo spełniające wymóg „jednoznaczności”, o którym mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, zamiast posługiwać się takimi określeniami (właściwymi dla nazwy określonych grup towarów) jak garderoba, powinien stosować nazwy konkretnych części garderoby.

Wnioskodawczyni ma więc obowiązek oddzielnie identyfikować rodzaj sprzedawanego towaru i na paragonie umieścić jego nazwę umożliwiającą nabywcy kontrolę dokonanych zakupów np. poprzez uszczegółowienie nazwy. Garderoba sprzedawana na wagę musi mieć inne oznaczenie niż garderoba sprzedawana na sztuki, a w obrębie grupy garderoba sprzedawanej na sztuki odrębnie należy wyróżnić nazwy towarów (odzieży używanej) w zależności od asortymentu. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów

Przeczytaj także: