Amortyzacja środków trwałych: korekta kosztów gdy dotacja

Przeczytaj także: Usługi od podmiotów powiązanych w wartości początkowej budynku

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

We wrześniu 2012 r. wnioskodawcza zakończył budowę hotelu i wprowadził go oraz wyposażenie do ewidencji środków trwałych. Rozpoczął także amortyzację tych środków trwałych. Budowa i wyposażenie hotelu są rozliczane w ramach projektu dofinansowanego dotacją z budżetu środków europejskich. Do końca 2012 r. wnioskodawca otrzymał na rachunek bankowy 94,77% planowanej dotacji. Pozostała jej część wpłynęła w sierpniu 2013 r. Wnioskodawca zadał pytanie, czy w takim przypadku może w miesiącu, w którym otrzymał zwrot wydatków, dokonać jednorazowego zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu wyłączenia odpisów amortyzacyjnych za okresy przed otrzymaniem zwrotu wydatków? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. jrwasserman - Fotolia.com

Amortyzacja środków trwałych: korekta kosztów gdy dotacja

W przypadku otrzymania dotacji dotyczącej środka trwałego podatnik jest obowiązany dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w tym miesiącu (okresie), w którym wykazał je w wysokości zawyżonej.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Powyższe oznacza, że (co do zasady) wszelkie dotacje, dopłaty, subwencje otrzymane przez podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą stanowią dla nich przychód z tej działalności. Wyjątek stanowią m.in. dotacje związane z nabyciem, bądź wytworzeniem podlegających amortyzacji środków trwałych. Dotacje te, na mocy wyłączenia zawartego w cytowanym art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią przychodu podatkowego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie. Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem lub źródłem przychodów takim związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesienie wydatku miało lub mogło mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu albo zmierzało do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami lub źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalności gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.