Dojazd na zabiegi rehabilitacyjne dziecka: limit ulgi w PIT

Przeczytaj także: Odliczenia w PIT 2013: darowizny na cele kultu religijnego

Określona w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym tzw. ulga rehabilitacyjna pozwala odliczyć od dochodu podlegającego opodatkowaniu wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w danym roku przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na utrzymaniu którego są osoby niepełnosprawne. Ustawodawca wskazał też jakie wydatki podlegają odliczeniu. Ich katalog znalazł się w art. 26 ust. 7a ustawy.

Wśród tych wydatków znalazły się m.in. (pkt 14) wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem osób niepełnosprawnych na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Pojazd taki musi przy tym stanowić własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną.

Wspomniane odliczenie nie przysługuje jednak wszystkim. W rocznym PIT z odliczenia wydatków z tytułu używania samochodu w powyższym zakresie mogą skorzystać jednie podatnicy:

1. będący osobami niepełnosprawnymi, którzy mają orzeczoną I lub II grupę inwalidztwa oraz
2. utrzymujący:
   • osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo
   • dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia.

Należy przy tym pamiętać, że podatnik utrzymujący osoby niepełnosprawne to podatnik, na którego utrzymaniu są następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Limit odliczenia z tytułu takiego wykorzystywania samochodu został tutaj ograniczony do ryczałtowej kwoty 2 280 zł (nie trzeba posiadać dowodów potwierdzających poniesienie faktycznych wydatków). Z treści przepisów wynika, że odnosi się on do podatnika uprawnionego do zastosowania ulgi (czyli osoby niepełnosprawnej bądź podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę), co potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 19 kwietnia 2011 r. , sygn. akt I SA/Kr 1/11. Sąd odniósł się w nim do sytuacji, w której z omawianego odliczenia korzystają rodzice mający na utrzymaniu swoje niepełnosprawne dziecko. W rozpatrywanej sprawie rodzice używali stanowiącego ich współwłasność samochodu osobowego na dowóz niepełnosprawnej córki na rehabilitację. Fiskus uznał, że skoro rodzice mają na utrzymaniu jedno dziecko niepełnosprawne, przysługuje im jeden wspólny limit odliczeń w wysokości 2 280 zł. Nie ma tu znaczenia fakt, że każdy z rodziców może uczestniczyć w czynności przewożenia dziecka na określone zabiegi rehabilitacyjne jak również to, że samochód stanowiący współwłasność może być wykorzystywany zarówno przez podatnika i jego małżonka do przewozu niepełnosprawnego dziecka.

Z powyższym sąd się nie zgodził. Wskazał on, że zgodnie z literalnym brzmieniem art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy, wysokość limitu dotyczy wydatków poniesionych przez każdego z małżonków (rodziców) oddzielnie i niezależnie, a każde z nich jak podatnik ma prawo do odliczenia stosownych kwot i to bez względu na to, czy opodatkowuje się indywidualnie, czy też łącznie ze współmałżonkiem. Gdyby ustawodawca chciał tutaj przyjąć rozwiązanie zaproponowane przez organy podatkowe, wskazałby zapisy podobne do tych, które mają zastosowanie w przypadku ulgi na dzieci.

Reasumując, skoro każdy z rodziców jest podatnikiem i oboje łożą na utrzymanie niepełnosprawnego dziecka, to każdy z nich ma prawo do ulgi rehabilitacyjnej, a co za tym idzie, każdy ma prawo odliczyć z tytułu używania samochodu osobowego do przewozu na konieczne zabiegi rehabilitacyjne córki kwotę 2 280,00 zł (ulga przysługuje każdemu z małżonków odrębnie).