Upust cenowy do zera a przychód w podatku dochodowym

Przeczytaj także: Oddanie do bezpłatnego użytkowania gruntu stanowi przychód podatkowy

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Spółka z o.o. prowadzi działalność w zakresie sprzedaży farb i lakierów antykorozyjnych. Otrzymała ofertę zakupu farb od pewnej firmy, która to zaoferowała gratisy przy odpowiednim zakupie jej towarów po określonej cenie. Przykładowo przy zakupie 300 litrów farby po pewnej stałej cenie, spółka otrzyma w wyniku promocji od sprzedawcy dodatkową ilość tych samych farb (np. 30 litrów) po cenie „zero” zł.
Sprzedaż będzie tutaj dokumentowana w dwojaki sposób. Otóż sprzedawca wystawi jedną fakturę z określoną ilością farb 300 litrów po aktualnych cenach rynkowych, stosowaną dla każdego klienta, oraz drugą fakturę z określoną ilość farb 30 litrów w cenie po 0,00 zł z adnotacją „farba w ramach upustu towarowego do pierwszej faktury”. Na stan magazynowy spółka przyjmie 330 litrów farby. W związku z tym zadano pytanie, czy otrzymanie owych 30 litrów farby spowoduje powstanie po jej stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. rockpix - Fotolia.com

Upust cenowy do zera a przychód w podatku dochodowym

Aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. (….)

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 5 i ust. 6 sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję przedstawiono m.in. w uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06).

Nieodpłatnym świadczeniem, jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.

Natomiast pojęcie „świadczenia” rozpatrywane jest z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. w świetle postanowień art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z póżn. zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe tutejszy Organ stoi na stanowisku, że w związku z otrzymaniem 30 litrów farby, zafakturowanej z wartością zero zł, w ramach upustu towarowego, Spółka nie będzie zobligowana do stosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i określenia wartości nabycia tych farb w sposób przewidziany w przepisie art. 12 ust. 5 ww. ustawy, ponieważ powyższa transakcja nie stanowi dla Spółki nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów