eGospodarka.pl › Podatki › Interpretacje i wyjaśnienia › Ulga rehabilitacyjna: ograniczone wydatki na samochód osobowy

Ulga rehabilitacyjna: ograniczone wydatki na samochód osobowy

2014-07-06 12:05

Przeczytaj także: Ulga rehabilitacyjna: alimenty a dochód osoby niepełnosprawnej

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie do art. 26 ust. 7c ww. ustawy, w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
3. okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Należy podkreślić, że wszystkie ulgi podatkowe – w tym ulga rehabilitacyjna – funkcjonują w polskim systemie podatkowym na zasadzie wyjątku od zasady powszechności opodatkowania, określonej w art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, dlatego też wykładnia przepisów ich dotyczących musi być wykładnią ścisłą, co oznacza, że nie może być ani rozszerzająca, ani też zawężająca.

Jak wynika z treści art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu wydatku poniesionego na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Pojęcie „w wysokości nieprzekraczającej” oznacza, że wskazana kwota 2.280 zł wyznacza jedynie górną granicę odliczenia z tytułu używania samochodu osobowego w danym roku podatkowym a nie kwotę ryczałtową dla wszystkich podatników, którzy w roku podatkowym używali własnego samochodu osobowego dla celów wskazanych w ww. przepisie. Przy czym pod pojęciem wydatków dotyczących używania samochodu dla potrzeb przejazdu na zabiegi należy rozumieć nie tylko koszty samego przejazdu (np. paliwa) ale i koszty utrzymania samochodu, jego eksploatacji.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7c ww. ustawy, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.(…)

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują sposobu ustalenia wysokości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej według tzw. „kilometrówki”. Jednak wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, okazanie na żądanie organu podatkowego dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności stosownie do art. 26 ust. 7c pkt 3) ww. ustawy, dowodu potwierdzającego zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych, nie uprawnia automatycznie do odliczenia kwoty w wysokości 2.280 zł.

Wysokość wydatków na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne jest trudniejsza do określenia niż ma to miejsce w przypadku dojazdu na zabieg środkami komunikacji masowej jak pociąg czy autobus, gdzie odliczeniu podlegałaby cena biletu z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania zabiegów. Przy użyciu samochodu osobowego, na wysokość poniesienia wydatku będą miały wpływ niewątpliwie dwie okoliczności: częstotliwość przejazdów na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne oraz odległość jaka jest do pokonania, aby na te zabiegi dojechać. Natomiast organy podatkowe są uprawnione do weryfikowania wielkości poniesionego wydatku poprzez ustalanie na podstawie wskazanych wyżej danych zmiennych, w odniesieniu do każdego podatnika wielkości.

W konsekwencji, w sytuacji, gdy kwota rzeczywistych wydatków wyliczonych przez Wnioskodawczynię po zweryfikowaniu przez organ jest niższa od kwoty 2.280 zł Wnioskodawczyni nie ma możliwości dokonania odliczenia od dochodu w tej kwocie. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów

Przeczytaj także: