Podstawa opodatkowania VAT gdy cena w walucie obcej

Przeczytaj także: Import/eksport usług w podatku VAT od wynajmu pracowników

Przykładem jest tutaj wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 947/13. W rozpatrywanej sprawie przedsiębiorca ewidencjonował sprzedaż towarów przy użyciu kasy fiskalnej. Klienci mogli jednak płacić za towar w złotówkach bądź EURO (w przypadku płatności kartą). Wartość sprzedaży była ewidencjonowana na kasie zawsze w złotówkach, w jednakowej stałej wysokości dla danego asortymentu towaru, niezależnie od waluty oraz sposobu płatności.

W przypadku zapłaty w EURO płatność ta była wyliczana jako iloraz ceny ustalonej w złotówkach przez przyjęty na dany dzień kurs, przy czym kurs ten był ustalany na podstawie kursów rynkowych. Na koniec dnia zliczano utarg, osobno w PLN i dla EURO, przy czym ten ostatni przeliczano wg kursu NBP z danego dnia. Po zakończeniu miesiąca dokonywano rozliczenia sprzedaży zarejestrowanej na kasie fiskalnej na podstawie raportów miesięcznych z kasy, a różnicę pomiędzy tymi raportami, a obliczonymi w ww. sposób utargami ujmowano w księgach rachunkowych, jako dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

Organ podatkowy w toku prowadzonego postępowania powyższe uznał za nieprawidłowe wskazując, że podatnik winien tutaj stosować zasady przeliczania walut obcych na złote zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT.

Art. 31 ust. 1 ustawy o VAT mówi, że w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Dlatego też jego zdaniem podatnik postąpił nieprawidłowo przeliczając utargi osiągnięte w EURO na złote po średnim kursie NBP ogłoszonym w dniu dokonania sprzedaży, jak też powstałe w ten sposób różnice rozliczając jedynie w podatku dochodowym (jako różnice kursowe).

Sąd I instancji uznał zaś, że we wskazanej sprawie nie miał zastosowania art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, gdyż cena towaru była wyrażona w złotówkach a nie EURO. Sam fakt przeliczenia ceny za towar wyrażonej w walucie krajowej na walutę obcą, pozostawał bez wpływu na określenie podstawy opodatkowania, był bowiem jedynie czynnością techniczną.

Zdania WSA nie podzielił jednak NSA wskazując, że podatnik określał ceny towarów w dwóch walutach - w PLN oraz w EURO i w takich też walutach pobierał wynagrodzenie. Dlatego też nie ulega żadnej wątpliwości, że kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania były również określane w walucie obcej i w tych przypadkach winien mieć zastosowanie art. 31a ust. 1 ustawy o VAT.