Czynsz najmu lokalu nie jest kosztem uzyskania przychodu?

Przeczytaj także: Kara umowna za rozwiązanie umowy najmu nie jest kosztem podatkowym

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną w wynajmowanych lokalach. 4 lutego 2012 r. podpisała ona umowę najmu takiego jednego lokalu na okres 5 lat, z możliwością rozwiązania stosunku najmu tylko i wyłącznie w wypadkach określonych w umowie. Działalność prowadzona w tym punkcie handlowym okazała się jednak nierentowna. Spółka ponosiła z tego tytułu straty, w związku z czym zdecydowano się o likwidacji tej placówki, co nastąpiło w listopadzie 2013 r. Niestety spółka nie jest uprawniona do rozwiązania umowy najmu za wypowiedzeniem z uwagi na nierentowność tego punktu sprzedaży, co potwierdził Sąd Rejonowy zasądzając od wnioskodawcy na rzecz wynajmującego należności z tytułu zaległego czynszu wskazując jednocześnie, że przedmiotowa umowa łączy strony toczącego się procesu. Wynajmujący lokal nie wyraził przy tym zgodny na wcześniejsze rozwiązanie umowy. W związku z tym obecnie omawiany lokal nie jest przez spółkę wykorzystywany, niemniej ta jest obowiązana do terminowego regulowania należności z tytułu czynszu. Dlatego też spółka zadała pytanie, czy płacony czynsz stanowi dla niej podatkowe koszty uzyskania przychodu? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Ustawodawca dla zaliczenia konkretnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wprowadza zatem szereg wymogów, które te wydatki winny spełniać. Jedną z kluczowych przesłanek jest wykazanie celowości poniesienia danego wydatku. W ocenie tut. Organu o tym, że dany wydatek został poniesiony „w celu” osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu można mówić, gdy jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub też zwiększenie przychodów. W konsekwencji, możliwość zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ma przede wszystkim skłaniać podatników do podejmowania racjonalnych decyzji gospodarczych, w tym znaczeniu, że przysparzać one będą konkretne przychody podatkowe, lub też zachowają źródło przychodów w niezmienionym stanie albo zabezpieczą to źródło przed uszczupleniem, czy też zmniejszeniem.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. sylv1rob1 - Fotolia.com

Czynsz najmu lokalu nie jest kosztem uzyskania przychodu?

Skoro w wynajmowanym lokalu podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej, płacony z tego tytułu czynsz nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Nie wykazuje bowiem związku z uzyskiwanym przychodem. Bez znaczenia pozostaje fakt, że to płacenia czynszu niejako przymusza tutaj podatnika sąd i wynajmujący, który nie godzi się na wcześniejsze rozwiązanie najmu.

Wskazać należy, że koszty poniesione na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej, to wydatki związane z samym funkcjonowaniem podmiotu jako całości. Do kosztów podatkowych można zaliczyć te koszty zachowania i zabezpieczenia przychodów, które są wynikiem gospodarczych potrzeb źródła przychodów, związanych z jego eksploatacją w sferze materialnej i organizacyjnej, tak aby utrzymać ciągłość tego źródła przychodu w znaczeniu zapewnienia podatnikowi możności osiągania z niego trwale zysków. Do tej grupy kosztów można zaliczyć wszelkie wydatki na ubezpieczenia, doradztwo, badania rynkowe, usługi księgowe, usługi prawne, wydatki na przekształcenia gospodarcze i wiele innych. Zatem koszty ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to koszty ponoszone w celu utrzymania w sprawności źródła przychodów, jego uchowania i uchronienia tak, aby mogło funkcjonować i dawać przychody w przyszłości. To także koszty ponoszone w celu podtrzymania istnienia źródła przychodów, skutecznej realizacji przedsięwzięć, uczynienia źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność.

W ocenie tut. Organu, niedopuszczalna jest teza, że decyzja Wnioskodawcy o zaniechaniu prowadzenia nierentownej działalności w wynajmowanym lokalu ma na celu uzyskanie przychodu. Organ interpretacyjny zwraca uwagę, że wydatki na ogólne funkcjonowanie podmiotu gospodarczego, dotyczące na przykład wydatków na obsługę prawną mają na celu zabezpieczenie interesów tego podmiotu, i w tym sensie wypełniają cel nałożony ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych. Inna jest natomiast sytuacja przedstawiona w ramach rozpatrywanego wniosku, gdzie Wnioskodawca wyraźnie wskazuje, że działalność w wynajmowanym lokalu nie jest prowadzona. W takim przypadku nie można mówić o wypełnieniu nałożonego ustawą warunku celowości, który winien być nakierowany bądź na osiągnięcie bądź na zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów.