Pracownik mobilny nie zapłaci podatku od pokoju hotelowego

Przeczytaj także: Hotel ze śniadaniem dla pracownika mobilnego z podatkiem dochodowym?

Jednakże, gdy w umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy pracownika wskazano pewien obszar np. kilka województw lub obszar całego kraju, a pracownik w trakcie wykonywania pracy przebywa na tym obszarze to uznaje się, iż pracownik ten nie jest w podróży służbowej, nawet jeśli przebywa poza miejscem swojego zamieszkania. Co do zasady, pracownikowi takiemu nie przysługują diety oraz zwrot kosztów związanych z podróżą. Niemniej jednak pracodawca może zobowiązać się do pokrywania kosztów podróży takiego pracownika.

Zgodnie z przepisami Ustawy PIT przychodami ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, czy też częściowo odpłatne lub świadczenia w naturze, skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, wszelkie świadczenia pracodawcy na rzecz pracownika związane z podróżą służbową (w tym zapewnienie noclegu lub zwrot poniesionych przez pracownika wydatków z tego tytułu) należy doliczyć do przychodu ze stosunku pracy i odpowiednio opodatkować. Przychody te co do zasady korzystają jednak ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 Ustawy PIT. Przepis ten odnosi się jednak wyłącznie do diet i należności za czas podróży służbowej pracownika. Jeśli pracownik nie przebywa w podróży służbowej, zwolnienie nie znajdzie zastosowania.

Opodatkowanie PIT świadczeń ze strony pracodawcy w postaci zapewnienia pracownikowi noclegu, stawia w niekorzystnej sytuacji niektóre grupy pracowników np. przedstawicieli handlowych lub pracowników budowlanych, którzy najczęściej wykonują pracę w terenie, a nie jest im wydawane polecenie wyjazdu służbowego. Nie korzystają oni bowiem ze zwolnień od podatku w zakresie, w jakim ze zwolnień tych korzystają „pracownicy stacjonarni” w podróży służbowej.

Niemniej jednak w orzecznictwie sądów administracyjnych kształtuje się obecnie linia orzecznicza, zgodnie z którą zapewnienie przez pracodawcę noclegu pracownikowi nie będącemu w podróży służbowej (tj. którego miejsce wykonywania pracy w umowie o pracę określone zostało dość szeroko jako pewien obszar) nie stanowi dla niego przychodu ze stosunku pracy. Takie stanowisko zaprezentował NSA w wyroku z dnia 2 października 2014 r. o sygn. II FSK 2387/12.

Swoje stanowisko NSA uzasadnia tym, iż „Skoro prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracownika nocowania w hotelu aby w określonym czasie wynikającym z kontaktów handlowych pracodawcy i kontrahenta dotrzeć do kontrahenta, to zapewnienie tej możliwości przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika ale właśnie wypełnieniem przez pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy tak aby była ona wydajna i należytej jakości”.

Zdaniem NSA ponoszenie przez pracodawcę wydatków w celu zapewnienia noclegów pracownikowi jest świadczeniem poniesionym w interesie pracodawcy, bo to jemu przynosi konkretną i wymierną korzyść w postaci prawidłowo i efektywnie wykonanej przez pracownika pracy. Powyższe stanowisko NSA ukształtowane zostało na tle wydanego niedawno wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który wskazuje, iż przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w ramach stosunku pracy powstaje pod warunkiem spełnienia szeregu przesłanek w tym m. in. przesłanki aby dane świadczenie spełnione zostało w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy).

Przedstawione przez NSA stanowisko, przyjęte zostało także w kolejnych wyrokach sądów administracyjnych, przykładowo w wyroku WSA w Warszawie z dnia 18 grudnia 2014 r. o sygn. III SA/Wa 920/14 oraz wyroku WSA w Łodzi z dnia 9 grudnia 2014 r. o sygn. I SA/Łd (odmienny pogląd wyraził jednak WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 14 listopada 2014 r. o sygn. I SA/Gl 1051/14.)

Biorąc jednak pod uwagę, iż organy podatkowe konsekwentnie utrzymują niekorzystne dla podatników stanowisko (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 lutego 2015 r. o sygn. IPTPB1/415-677/14-4/MM), nie jest wykluczone, iż uzyskanie ewentualnych korzyści podatkowych może nastąpić dopiero po ocenie sytuacji prawno-podatkowej płatnika przez sąd administracyjny.