Ulga na jedno dziecko: strata podatkowa nie obniża limitu dochodu

Przeczytaj także: Rozliczenie roczne gdy etat, podatek liniowy i małoletnie dziecko

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawczyni wraz z mężem posiada jedno dziecko. Mąż uzyskuje przychody z pracy, zaś wnioskodawczyni pozarolniczą działalność gospodarczą. W zeznaniu podatkowym za rok 2014 złożonym przez małżonków wspólnie został wykazany:

• dochód męża ze stosunku pracy po odjęciu składek na ubezpieczenie społeczne 50.439 zł
• dochód Wnioskodawczyni z działalności gospodarczej po odjęciu składek na ubezpieczenie społeczne w wysokości 71.788,61 zł.

Ich łączne dochody po odjęciu składek na ubezpieczenie społecznie wyniosły zatem 122.227,61 zł

Zainteresowana skorzystała jednakże w zeznaniu także z odliczenia straty podatkowej poniesionej na działalności gospodarczej w latach wcześniejszych. Odliczenie to wyniosło 18.693,95 zł, wskutek czego dochód małżonków do opodatkowania spadł do kwoty 103.533,66 zł.

Wnioskodawczyni zadała pytanie, czy w takim przypadku może z mężem skorzystać z ulgi prorodzinnej w stosunku do jednego dziecka (w złożonym zeznaniu z ulgi tej nie skorzystano)? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. serq - Fotolia.com

Strata podatkowa nie obniża limitu dochodu

Strata podatkowa niewątpliwie jest odliczeniem, z którego można skorzystać w rocznym rozliczeniu podatku. Niemniej nie pomniejsza ona dochodu branego pod uwagę przy korzystaniu z ulgi prorodzinnej w stosunku tylko do jednego dziecka.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Strata nie jest obojętna podatkowo. Ustawodawca zawarł bowiem uregulowania, zgodnie z którymi strata może być rozliczona przez podatnika w następnych okresach rozliczeniowych w ramach tego samego źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 9 ust. 3 analizowanej ustawy o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Podatnik może obniżyć dochód o wysokość straty z tego źródła przychodu w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych w dowolnych wysokościach, z zachowaniem warunku co do dopuszczalnej kwoty odliczenia w roku podatkowym, tj. wysokość odliczenia nie może przekroczyć 50% kwoty straty. (..)

W związku z powyższym należy wyjaśnić co następuje.

Tytułem wstępu wypada wspomnieć, że wszelkie przepisy wprowadzające odstępstwa od wyżej wskazanej zasady powszechności opodatkowania, która to zasada ma swe źródło w art. 84 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) należy interpretować ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Do ww. kategorii przepisów, a więc wprowadzających preferencje podatkowe pozwalające obniżyć wysokość obciążeń fiskalnych należy zaliczyć uregulowania art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.