Import towarów: wartość celna i podstawa opodatkowania VAT

Przeczytaj także: Podatek VAT: metoda uproszczona importu towarów

Dokonując importu towarów przedsiębiorca w standardowej procedurze otrzymuje fakturę za zakup towaru oraz dodatkowe dokumenty celne – SAD lub jego elektroniczny odpowiednik, PZC.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania w VAT przy imporcie towarów stanowi wartość celna powiększona o należne cło oraz – ewentualnie, jeśli jest wymagany – podatek akcyzowy. Ponadto – jak wskazują ust. 4 i 6 – opodatkowaniu podlegają także:

• koszty dodatkowe – prowizje, opakowania, transport, ubezpieczenia; o ile nie zostały włączone do wartości celnej
• inne należności, wymagane przez organy celne z tytułu importu towarów.

Natomiast do podstawy opodatkowania przy imporcie towarów nie zalicza się – zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 1 i 2:

• kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej wpłaty
• udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

Zgodnie z art. 29 tego rozporządzenia przez wartość celną rozumie się wartość transakcyjną – czyli cenę faktycznie zapłaconą lub należną za towary, które zostały sprzedane w celu wwiezienia ich na obszar celny Wspólnoty (po spełnieniu dodatkowych warunków wymienionych w tym artykule). Dodatkowo w wartości celnej, zgodnie z art. 32 rozporządzenia, mogą być zawarte:

• poniesione przez kupującego koszty:
  • prowizji (poza prowizją od zakupu) i pośrednictwa,
  • pojemników, jeśli na potrzeby celne traktowane są łącznie z towarem,
  • pakowania (robocizna, materiały),
  • transportu, ubezpieczenia, opłat załadunkowych i manipulacyjnych związanych z transportem, do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty,
• wartość (w odpowiedniej proporcji):
  • materiałów, komponentów, części i podobnych elementów, które stanowią część składową lub przynależność przywiezionych towarów narzędzi, matryc, form i podobnych elementów, użytych przy produkcji przywiezionych towarów,
  • materiałów zużytych przy produkcji przywiezionych towarów,
  • prac inżynieryjnych, badawczych, artystycznych i projektowych oraz planów i szkiców wykonanych poza Wspólnotą i niezbędnych do produkcji przywiezionych towarów, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów na wywóz
• honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna, które musi opłacić nabywca, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów,
• wartość jakiejkolwiek części dochodu z tytułu dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub wykorzystania przywiezionych towarów, która przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu.

Dodatkowo art. 33 rozporządzenia wskazuje, że wartości celnej nie zwiększą koszty:

• transportu towarów po ich przybyciu do miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty,
• związane z pracami budowlanymi, instalacyjnymi, montażowymi, obsługą lub pomocą techniczną wykonaną po przywozie towarów w przypadku zakładów przemysłowych, maszyn lub wyposażenia,
• odsetek wynikających z umowy o finansowaniu, zawartej przez kupującego i odnoszącej się do zakupu przywożonych towarów, niezależnie od tego, czy finansowanie zapewnione jest przez sprzedającego czy też przez inną osobę, o ile umowa o finansowaniu została zawarta w formie pisemnej, a kiedy będzie to wymagane, kupujący będzie w stanie udowodnić, że:
  • towary te zostały rzeczywiście sprzedane po cenie zadeklarowanej jako faktycznie zapłacona lub należna, oraz
  • żądane oprocentowanie nie przekracza normalnie stosowanego oprocentowania dla tego typu transakcji dokonywanych w tym kraju w czasie, w którym dokonano operacji finansowej
• opłat za prawo do kopiowania przywiezionych towarów we Wspólnocie,
• prowizji od zakupu,
• należności celnych przywozowych lub innych opłat pobieranych we Wspólnocie z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.