Umowa zlecenie poza Polską z obcokrajowcem = podatek u źródła

Przeczytaj także: Od umowy zlecenia z obywatelem z Ukrainy nie należy pobierać podatku dochodowego?

Do dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium naszego kraju przez osoby podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zalicza się m.in. dochody (przychody) z:

• działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia (art.3 ust.2b pkt 2 ustawy o PDOF);
• tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia (art.3 ust.2b pkt 7 ustawy o PDOF).

Co ważne za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6 ( art. art.3 ust.2d w/w ustawy).

Przychody z umów zleceń bądź umów o dzieło uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, w świetle ustawy o PDOF, traktowane są jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art.13 pkt 8 lit.a ustawy.

W świetle przywołanych wyżej regulacji, zgodnie z art.3 ust.2b pkt7 i ust.2d ustawy o PDOF, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Polski uważa się m.in. dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Należy przy tym podkreślić, że organy podatkowe prezentują stanowisko przeciwne w licznych interpretacjach indywidualnych. Wskazują bowiem, że za dochody uzyskane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która umowę zlecenia wykonuje za granicą. W ocenie organów, przepisy ustawy o PDOF (m.in. art.3 ust.2a i 2b w/w ustawy) jednoznacznie wskazują, iż miejsce uzyskania dochodów z tytułu umowy zlecenia określa się w świetle w/w ustawy poprzez pryzmat siedziby zleceniodawcy. Skoro zatem zleceniodawca ma siedzibę na terytorium Polski, to bez znaczenia jest fakt, że zawarta z obcokrajowcami umowa zlecenia wykonywana jest poza terytorium naszego kraju.

Według stanowiska organów w podatkowych, wynagrodzenie wypłacane podmiotom zagranicznym, przez polskiego płatnika za wykonanie usług fizycznie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dochodem, którego źródło znajduje się w Polsce, albowiem występuje gospodarczy związek tego dochodu z terytorium Polski. Dochód ten traktowany jest jako osiągnięty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ( por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 01.03.2016 r., znak: IPPB4/4511-21/16-2/JK2) . A zatem, już sam fakt wypłaty należności przez polski podmiot gospodarczy na rzecz nierezydenta powoduje, że nierezydent uzyskał dochód (przychód) na terytorium Polski.

Sądy administracyjne w większości nie zgadzają się ze stanowiskiem organów podatkowych. Ich zdaniem organy podatkowe błędnie przyjmują, że za dochody uzyskane na terytorium RP uznaje się dochody pochodzące od polskiego płatnika wypłacane osobie, która umowę zlecenia wykonuje za granicą. Obowiązek podatkowy nierezydentów powiązany został ściśle z uzyskiwaniem dochodów (przychodów) na terytorium naszego kraju. W ocenie sądów, pod pojęciem "terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów" należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności, które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą. Czynnością taką nie jest wypłata wynagrodzenia ani wykorzystanie efektów zrealizowanej umowy, nieistotna jest ponadto z tego punktu widzenia siedziba polskiego płatnika (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 02.02.2016r., sygn. akt I SA/Wr 1510/15).

Zmiana prawa

Rozbieżne stanowiska organów podatkowych i sądów administracyjnych straciły na aktualności z uwagi na uzupełnienie od 01.01.2017 r., istniejącego w art.3 ust.2b ustawy o PDOF katalogu dochodów (przychodów), które uznaje się za osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników niemających w Polsce miejsca zamieszkania. Do katalogu tego dodano m.in. dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia (art.3 ust.2b pkt 7 ustawy o PDOF). Przy czym za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w tym przepisie, uważa się przychody wymienione w art 29 ust.1 w/w ustawy, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6 ( art. 3 ust.2d w/w ustawy).

Przepisy art.29 ust. 1 ustawy o PDOF stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Brak certyfikatu rezydencji zleceniobiorców w praktyce oznacza, że nie będzie możliwe skorzystanie z regulacji wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przychody z tytułu zawartych umów zlecenia będą podlegały opodatkowaniu w Polsce na zasadach określonych w ustawie o PDOF.