Środków trwałych do wartości 3.500 zł nie trzeba amortyzować

Przeczytaj także: Amortyzacja środka trwałego wykupionego z leasingu operacyjnego

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca prowadzi firmę opodatkowaną podatkiem liniowym. W 2007 r. rozpoczął budowę budynku przeznaczonego pod klub fitness. Oddanie do używania nastąpiło 27 stycznia 2017 r.
W latach 2015-2017 zainteresowany nabywał też wyposażenie tej nieruchomości, zarówno o wartości poniżej 3 500 zł jak i powyżej tej kwoty. Wyposażeniem tym jest sprzęt sportowy, meble, krzesła, suszarki do rąk i włosów, dozowniki do mydła itp.

Zarówno budynek jak i sprzęt sportowy, którego wartość początkowa przekraczała 3 500 zł, zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w dniu oddania do używania (czyli 27 stycznia 2017 r.) i podlegają amortyzacji. Wyposażenie o niższej wartości również zostało przyjęte do używania w dniu 27 stycznia 2017 r. i tego dnia odniesiono je w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca zadał pytanie, czy takie postępowanie jest prawidłowe? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm., dalej „updof”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. shefkate - Fotolia.com

Które środki trwałe trzeba amortyzować

Obowiązkowej amortyzacji podlegają tylko te składniki majątku zaliczone do środków trwałych, których wartość początkowa przekracza 3.500 zł.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:
• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle cytowanych przepisów, składniki majątku trwałego mogą zostać zaliczone do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:
• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• składniki te są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Natomiast stosownie do treści art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Treść art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z powyższych unormowań wynika, że podatnik nabywając lub wytwarzając składnik majątku o cechach środka trwałego, którego wartość początkowa nie przekracza 3500 zł (jest równa lub niższa), dla celów podatkowych może:
• nie zaliczyć go do podlegających amortyzacji środków trwałych, odnosząc w miesiącu oddania ich do używania jego wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, (art. 22d ust. 1 updof) lub
• zaliczyć go do podlegających amortyzacji środków trwałych, ujmując go w stosownej ewidencji środków trwałych po czym:
a. dokonać jego jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym, (art. 22f ust. 3 updof) lub
b. dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej zgodnie z zasadami określonymi w art. 22h–22m updof.


Przy czym należy wskazać, że w przypadku, gdy wartość początkowa składnika majątku nie przekracza 3.500 zł, a podatnik postanowił nie dokonywać od nich odpisów amortyzacyjnych, to składników tych – stosownie do przepisu art. 22d ust. 2 ww. ustawy – nie ujmuje się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. (...)

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że jeżeli w istocie (jak wynika z wniosku) Wnioskodawca wydatki poniesione na zakup składników majątku o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł zaliczył do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie art. 22d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to te wydatki mogły zostać uznane za koszty podatkowe w miesiącu oddania tych składników majątku do używania, tj. w przedmiotowej sprawie 27 stycznia 2017 r. (...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów