Wynagrodzenie sędziego sportowego opodatkowane na zasadach ogólnych

Przeczytaj także: Zawody sportowe: wynagrodzenie sędziego wg skali podatkowej?

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ poatkowy?

Wnioskodawca jest klubem sportowym - organizacją działającą na podstawie przepisów ustawy Prawo o stowarzyszeniach, który nie prowadzi działalności o charakterze zarobkowym. W ramach działalności statutowej zajmuje się on rozwojem i popularyzacją piłki siatkowej, w tym organizacją meczów. Na każdy mecz jest niezbędny sędzia sportowy, którego to deleguje związek. W stosowanej delegacji związek określa imię i nazwisko sędziego, zakres czynności, klasę, termin oraz miejsce rozgrywek, a także drużyny, pomiędzy którymi odbędzie się mecz.

Po zakończeniu meczu sędzia wypełnia rachunek dotyczący ekwiwalentu dla sędziów w kwotach określonych przez związek w tabeli, określonej na podstawie uchwał. Jest to kwota brutto, wynikająca z tabeli.

Wnioskodawca obowiązany jest do wypłaty tego wynagrodzenia oraz - jako płatnik, do obliczenia i http://www.podatki.egospodarka.pl/138005,Liczenie-zaliczki-na-podatek-w-2017-r-wg-skali-podatkowej,1,68,1.html poboru podatku>. Nie zawiera on przy tym z sędziami umów na przeprowadzenie zawodów sportowych, nie zawiera umów o pracę, ani innych umów cywilnoprawnych. Nie zawiera również umów regulujących wysokość wypłacanego ekwiwalentu - ten wynika ze stosownej tabeli.
Zadano pytanie, w jaki sposób należy opodatkować wypłacany ekwiwalent sędziowski? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, że na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 41 ust. 1a cyt. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zatem, warunkiem opodatkowania należności sędziowskiej podatkiem zryczałtowanym jest łączne spełnienie warunków określonych w tym przepisie, tj.: należność musi wynikać z zawartej umowy, jej wysokość nie może przekraczać 200 zł, a ponadto sędzia nie może być pracownikiem płatnika. (...)
Analiza przedstawionego stanu faktycznego wskazuje, że w przedstawionym przypadku nie zostanie spełniona przesłanka dotycząca zawarcia między stronami umowy (na podstawie których sędziowie będą prowadzić zawody), z której dodatkowo wynikałaby kwota należności nieprzekraczająca 200 zł.
Do sędziowania zawodów sportowych sędzia jest delegowany przez związek sportowy. Natomiast wypłaty sędziemu należności (ekwiwalentu sędziowskiego) dokonuje Wnioskodawca na podstawie rachunku/delegacji/ekwiwalentu sędziowskiego. Zatem, inny podmiot deleguje sędziego (związek sportowy), a inny wypłaca mu należność sędziowską (Wnioskodawca). Sędziego i Wnioskodawcę, z tytułu przeprowadzenia zawodów sportowych, nie łączy więc żadna umowa. Rachunek/delegacja stanowiący podstawę wypłaty ekwiwalentu sędziowskiego nie jest bowiem tożsamy z umową. W konsekwencji, brak między stronami umowy oznacza, że nawet w sytuacji, gdy kwota ekwiwalentu sędziowskiego wynikająca z rachunku/delegacji nie przekracza 200 zł, należność ta nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w stosunku do wypłacanych przez Wnioskodawcę wynagrodzeń dla delegowanych sędziów nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem – jak wskazano we wniosku – z sędziami nie są zawierane żadne umowy. Wypłata wynagrodzenia następuje jedynie na podstawie wystawionych rachunków.
Zatem w przedmiotowej sprawie, podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziego należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów.(...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów