eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.plPodatkiInterpretacje i wyjaśnienia › Korzystanie z różnych metod amortyzacji środków trwałych

Korzystanie z różnych metod amortyzacji środków trwałych

2018-08-08 10:06

Korzystanie z różnych metod amortyzacji środków trwałych

Amortyzacja środków trwałych © Thomas Francois - Fotolia

Jednorazowa amortyzacja środków trwałych o wartości początkowej nieprzekraczającej 10.000 zł, mimo że ustawodawca posługuje się tutaj pojęciem odpisu jednorazowego, nie wchodzi do limitu 100.000 zł amortyzacji jednorazowej fabrycznie nowych środków trwałych - uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 07.08.2018 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.176.2018.2.PH.

Przeczytaj także: Fiskus daje ulgi podatkowe i pozbawia do nich prawa

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?


Wnioskodawca (spółka) w prowadzonej działalności wykorzystuje http://www.podatki.egospodarka.pl/132214,Zasada-kontynuacji-amortyzacji-gdy-zakup-srodka-trwalego,1,69,1.html zakupione środki trwałe>, które amortyzuje wg metod i zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych lub na podstawie art. 16d ust. 1 ustawy rozpoznaje wydatki na ich nabycie w całości w kosztach uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W szczególności, spółka do końca 2017 r. dokonywała:
• na podstawie art. 16f ust. 3 Ustawy jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w miesiącu następnym po przyjęciu do użytkowania,
• na podstawie art. 16k ust. 14-17 Ustawy jednorazowych odpisów amortyzacyjnych dla przyjętych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji.

Do końca 2017 r. w grupie środków trwałych znajdowały się nabywane fabrycznie nowe środki trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji, w stosunku do których, w ramach limitu i na zasadach opisanych w Ustawie to jest w art. 16k ust. 14-16 Spółka dokonywała jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, które to odpisy następnie rozpoznawane były w kosztach uzyskania przychodów danego roku podatkowego.

Spółka w 2018 r. zamierza utrzymać dotychczasowe zasady rozpoznawania w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych lub wydatków z uwzględnieniem zmian w ustawie, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2018 r., a w szczególności nowych limitów dla nabywanych środków trwałych

Spółka zadała pytanie, czy do limitu amortyzacji jednorazowej 100.000 zł przewidzianej dla fabrycznie nowych wybranych środków trwałych należy wliczać jednorazowe odpisy amortyzacyjne tych środków trwałych, które jednocześnie spełniają warunki do objęcia zakresem zastosowania 16f ust. 3 zdanie drugie ustawy i art. 16k ust. 14-15 (czyli których wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

fot. Thomas Francois - Fotolia

Amortyzacja środków trwałych

Po zmianie ustawy o PIT zwiększeniu uległa kwota wartości początkowej środków trwałych, do wysokości której te można amortyzować jednorazowo.


„(…) Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Jednocześnie zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w updop wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, z uwagi na to, że takie składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 updop kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Art. 16 ust. 1 updop zawiera zamknięty katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów. W art. 16 ust. 1 pkt 1 tej ustawy wskazano, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16f ust. 3 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10.000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Ponadto zgodnie z art. 16k ust. 14 updop, podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100.000 zł. Kwota 100.000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca precyzuje określone w art. 16k ust. 14 updop warunki jednorazowej amortyzacji w art. 16k ust. 15, który stanowi, że przepis ust. 14 stosuje się, pod warunkiem że:
1. wartość początkowa jednego środka trwałego, o którym mowa w ust. 14, nabytego w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10.000 zł lub
2. łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych, o których mowa w ust. 14, nabytych w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10.000 zł, a wartość początkowa każdego z nich przekracza 3500 zł. (…)

Z dniem 12 sierpnia 2017 r. wszedł w życie art. 16k ust. 14-21 u.p.d.o.p – na mocy art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1448). Przepisy te przewidują możliwość jednorazowej amortyzacji fabrycznie nowych środków trwałych. Do korzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie tych przepisów uprawnieni są wszyscy podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzący działalność gospodarczą. Jednorazowo amortyzowane na podstawie nowych przepisów mogą być niektóre fabrycznie nowe środki trwałe klasyfikowane na gruncie KŚT w grupowaniach 3-6 i 8. Jednorazowo amortyzowane na podstawie omawianych przepisów nie mogą być zatem budynki i lokale, obiekty inżynierii lądowej i wodnej oraz środki transportu.

Nie wszystkie jednak fabrycznie nowe środki trwałe klasyfikowane na gruncie stosowanego dla celów podatkowych KŚT w grupowaniach 3-6 i 8 mogą być jednorazowo amortyzowane na podstawie omawianych przepisów. Dotyczy to bowiem wyłącznie:
1. fabrycznie nowych środków trwałych, których wartość początkowa wynosi co najmniej 10.000 zł (zob. art. 16k ust. 15 pkt 1 updop), oraz
2. fabrycznie nowych środków trwałych, których wartość wynosi mniej niż 10.000 zł (lecz przekracza 3500 zł), jeżeli co najmniej tę kwotę wynosi łączna wartość początkowa dwóch lub więcej fabrycznie nowych środków trwałych nabytych przez podatnika w roku podatkowym (zob. art. 16k ust. 15 pkt 2 updop).

Brzmienie art. 16f ust. 3 updop wskazuje, że w przypadku środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych o wartości początkowej równej lub niższej niż 10.000 zł, podatnik może dokonać wyboru pomiędzy możliwością dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy lub dokonywania odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16h-16m updop

Pomimo, że w obu ww. przepisach tj. art. 16f ust. 3 updop oraz w art. 16k ust. 14 updop ustawodawca użył tożsamego pojęcia tj. jednorazowy odpis amortyzacyjny, nieuzasadnione jest by limit 100.000 zł, o którym mowa w art. 16k ust. 14 updop był pomniejszany o jednorazowe odpisy dokonywane na podstawie art. 16f ust. 3 updop, w przypadku gdy dany środek trwały jednocześnie spełnia warunki do zastosowania jednorazowego odpisu na podstawie obu wyżej wymienionych regulacji.

Warunki i zasady dokonywania wskazanych wyżej jednorazowych odpisów amortyzacyjnych różnią się i zostały uregulowane w odrębnych przepisach ustawy. Treść art. 16f ust. 3 updop dotyczy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych a odpisu jednorazowego na jego podstawie należy dokonać w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym.

Z kolei z treści art. 16k ust. 14 ustawy wynika, że dotyczy on jedynie nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji a odpisu jednorazowego można dokonać w roku podatkowym, w którym dany środek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Dokonanie jednorazowego odpisu na podstawie art. 16f ust. 3 updop nie może jednocześnie skutkować uznaniem tego odpisu jako dokonanego w ramach limitu określonego w art. 16k ust. 14 updop. Z treści art. 16f ust. 3 updop (zdanie drugie) wynika bowiem, że podatnik w odniesieniu do składników majątku o wartości początkowej równej lub niższej niż 10.000 zł, ma prawo wyboru pomiędzy dokonaniem jednorazowego odpisu amortyzacyjnego albo amortyzacją danego składnika majątku zgodnie z art. 16h-16m updop.

Podatnik zatem, nie decydując się na amortyzację na podstawie art. 16h-16m updop, dokonując tym samym odpisu jednorazowego na podstawie art. 16f ust. 3 updop, nie powinien być zobowiązany do wybiórczego uwzględniania treści art. 16k ust. 14 updop, w zakresie określonego w nim limitu 100.000 zł. Obowiązek taki nie wynika bezpośrednio z żadnego innego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Po zmianie od 1 stycznia 2018 r. brzmienia art. 16f ust. 3 updop i zwiększeniu wymienionej w nim kwoty 3500 zł do kwoty 10.000 zł, która znacznie poszerza możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środków trwałych oraz wartości niematerialnych, nieuzasadnione jest by odpisy jednorazowe dokonane na podstawie art. 16f ust. 3 updop jednocześnie „wyczerpywały” limit, o którym mowa w art. 16k ust. 14 updop, w przypadku gdy dany środek trwały jednocześnie spełnia warunki do objęcia go obydwoma ww. przepisami.

Reasumując, należy uznać, że jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane na podstawie art. 16k ust. 14-21 updop powinny być uwzględniane w limicie określonym w art. 16k ust. 14 updop tj. kwocie 100.000 zł. Tym samym limitu tego nie pomniejszają (nie powinny w nim być uwzględniane) jednorazowe odpisy amortyzacyjne, dokonywane na podstawie art. 16f ust. 3 updop, mimo zbieżności ich nazewnictwa określającego je również jako jednorazowe oraz faktu, że od 1 styczna 2018 r. mogą jednocześnie spełniać warunki do objęcia zakresem art. 16k ust. 14 updop(…)”


Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów

Przeczytaj także

Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ

Komentarze (0)

DODAJ SWÓJ KOMENTARZ

Eksperci egospodarka.pl

1 1 1

Wpisz nazwę miasta, dla którego chcesz znaleźć urząd skarbowy lub izbę skarbową.

Wzory dokumentów

Bezpłatne wzory dokumentów i formularzy.
Wyszukaj i pobierz za darmo: