Należna dieta w transporcie a koszty działalności

Przeczytaj także: Podróż służbowa: wypłacona delegacja w kosztach podatkowych

Jaki wątpliwości wyjaśniła izba skarbowa?

W skierowanym do organu podatkowego zapytaniu podatnik wyjaśnił, iż prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych. Jako jednoosobowy podmiot, świadczy usługi dla jednego podmiotu gospodarczego, firmy transportowej. W związku z tym podatnik ma wątpliwości co do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. Na podstawie takiego stanu faktycznego Izba Skarbowa w Łodzi zajęła następujące stanowisko:

„(…)Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Powyższe oznacza, iż określone wydatki mogą być potraktowane jako koszty uzyskania przychodu jedynie pod warunkiem wykazania ich związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wykazania, że ich poniesienie może lub ma bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16.10.2001r. sygn. akt I S.A./Łd 1483/99).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), nie uważa się za koszty wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach, wydanych przez właściwego ministra.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że diety stanowią koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że podróż służbowa pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatnika, a więc spełnia kryterium określone w art. 22 ust. 1 wzmiankowanej ustawy. Jednocześnie nie mogą one przekraczać kwot określonych w dwóch rozporządzeniach tj. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).