Rozliczanie VAT - błędy w deklaracji VAT-7

Przeczytaj także: Deklaracja VAT gdy brak sprzedaży opodatkowanej

Wszak jak mówi znane powiedzenie, nie myli się tylko ten, kto nic nie robi… Dlatego też w niniejszym artykule wskażemy jeden z wielu często popełnianych przy sporządzaniu deklaracji VAT błędów, który odnosi się do odliczenia podatku naliczonego.

W pozycji 44 deklaracji VAT należy wykazać wartość netto nabytych przez podatnika towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym zaliczono do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji (a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów – jeżeli zaliczono je do środków trwałych).

Natomiast w pozycji 45 należy wykazać kwotę VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które wymieniono w pozycji 44. Taki sposób wypełniania deklaracji wynika z objaśnień zamieszczonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Finansów z 19 wrzenia 2005 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług.
Niestety opis dotyczący pozycji 44 i 45 (zamieszczony w samej deklaracji) jest mylący. Mówi on, że pozycje te służą do wykazywania nabyć towarów zaliczanych do środków trwałych. Jest on jednak niepełny – zapewne z uwagi na ograniczoną ilość miejsca na formularzu. Należy więc pamiętać, że w pozycjach 45 i 46 trzeba wykazać odpowiednio zakup i VAT naliczony:

• Środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
• Gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów – jeżeli zaliczono je do środków trwałych.

Natomiast kwoty netto oraz VAT naliczony od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych niepodlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów niezaliczonych przez podatnika do środków trwałych – należy rozliczyć w pozycjach 46 i 47 deklaracji VAT. W tych samych pozycjach rozlicza się VAT naliczony od pozostałych zakupów.
Istotne jest także to, że część D 2 deklaracji VAT służy także do wykazywania korekty VAT naliczonego – innej niż korekta roczna (o której mówi art. 91 uptu), którą trzeba zrobić, jeśli podatnik dokonuje korekty VAT naliczonego zgodnie z „proporcją” (o której mowa w art. 90 uptu). Do wykazania korekty rocznej podatku dokonywanej natomiast na podstawie art. 91 uptu służy część D 3 deklaracji VAT. Służy ona jedynie do dokonywania korekty rocznej. Nie należy więc wykazywać w niej korekty VAT naliczonego, dokonanej z innych powodów. Jeśli w trakcie roku podatnik odlicza VAT na podstawie proporcji wstępnej (ustalonej na podstawie danych z roku poprzedzającego rok dokonywania odliczeń), a ustalona w oparciu o rzeczywiste obroty proporcja ostateczna będzie różnić się od wstępnej o więcej niż 2 punkty procentowe – koniecznie jest dokonanie rocznej korekty dokonanego obniżenia.


Poradnik „VAT w praktyce” to serwis informacyjny, w którym zawsze znajdziesz aktualne informacje, porady.