Odliczenie VAT od paliwa: kratka musi być?

Przeczytaj także: Odliczenie VAT od paliwa do wszystkich samochodów?

Przypomnijmy, 22 grudnia 2008 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał, iż polskie przepisy w zakresie ograniczenia odliczenia podatku VAT od paliwa nabywanego do napędu samochodów firmowych, które weszły w życie 1 maja 2004 r. (tzw. wzór Lisaka) a następnie zmienione 22 sierpnia 2005 r. (zawarte w ustawie o VAT do dnia dzisiejszego, które zmieniły w znacznym stopniu definicję samochodu osobowego) są sprzeczne z przepisami unijnymi (sprawa C-414/07). ETS nie wskazał jednak, jakie zasady odliczania VAT od tego paliwa należy obecnie stosować.

13 lutego 2009 r. Ministerstwo Finansów wydało interpretację ogólną ustosunkowując się do powyższego wyroku. Wskazało w nim, iż podatnicy mogą odliczać podatek VAT na bieżąco, a także składać korekty za wcześniejsze okresy w odniesieniu do kupowanego paliwa służącego do napędu samochodów, które do końca kwietnia 2004 roku dawały prawo do odliczenia podatku VAT (czyli tzw. samochodów z kratką).

Wyrok ten wywołał także lawinę wyroków polskich sądów w powyższej kwestii. Ich stanowisko nie jest jednak jednolite.

Mianowicie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 03 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Kr 147/09) uznał, że obecnie odliczenie VAT przysługuje od kupowanego paliwa do wszystkich samochodów wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Jedynym ograniczeniem jest tutaj wykazanie przez podatnika, iż samochód ten służy czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Zdaniem sądu nie jest możliwa taka wykładnia przepisów podatkowych, która pozwoliłaby na zachowanie ograniczeń obowiązujących przed 01 maja 2004 r. Tym samym stanowisko sądu kłóci się ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów zawartym w powyższej interpretacji.

Niestety wyrok WSA w Krakowie jest osamotniony. Inne składy orzekające podzielają bowiem stanowisko Ministra Finansów. Przykładowo WSA w Warszawie w wyroku z dnia 03.04.2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 298/09) uznał, iż prawo do pełnego odliczenia podatku VAT dają jedynie te samochody, które kiedyś to prawo dawały (czyli auta z kratką oraz spełniające wzór Lisaka). Podobnie uznał WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 12.03.2009 r. (sygn. akt I SA/Ol 59/09).

„W tej sytuacji Sąd za zasadny uznał zarzut strony skarżącej dotyczący niezgodności art. 88 ust. 1 pkt 3a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r. z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, i tym samym uznał, że nie mógł on być stosowany w tej sprawie. Przepis ten bowiem naruszył zasadę wyrażoną w art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, jakim jest ochrona istniejącego stopnia harmonizacji wyrażająca się w utrzymaniu przez Polskę jedynie ograniczeń istniejących w momencie wejścia w życie przepisów wspólnotowych. Skoro art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy daje państwom członkowskim możliwość zachowania ograniczeń rzeczywiście stosowanych, to należy uznać, że takim rzeczywiście stosowanym ograniczeniem była norma zawarta w art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym z 1993r. ograniczająca prawo do odliczenia w odniesieniu do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg. Z tych przyczyn Sąd uznaje, że takiemu właśnie ograniczeniu przysługiwać będzie ochrona wynikająca z klauzuli stałości przewidzianej w art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy.” – czytamy w uzasadnieniu do wyroku.

Także WSA w Oplu w wyroku z dnia 09.03.2009 r. (sygn. akt I SA/Op 18/09), czy WSA w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 03.03.2009 r. (sygn. akt I SA/Go 57/09) uznały, że w przypadku określania prawa do odliczenia podatku VAT należy stosować zasady obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004 r.

W związku z powyższym wydaje się zatem, iż tzw. kratka jest wymagana do odliczenia podatku VAT od paliwa do napędu samochodów osobowych jak i ich zakupu czy leasingu. Niemniej jednak powstają wątpliwości, czy nie jest tutaj właściwe stanowisko WSA w Krakowie. Niewątpliwie wątpliwości te rozwiałaby uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego tym bardziej, iż powyższe wyroki są nieprawomocne.