Wartości niematerialne i prawne a jednorazowa amortyzacja

Przeczytaj także: Amortyzacja praw do znaku towarowego

Jak wskazuje art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać podatnicy, którzy w danym roku podatkowym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz tzw. mali podatnicy.

Przypomnijmy, iż za małego podatnika w myśl przepisów powyższej ustawy (art. 5a pkt 20) uważa się podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Przeliczenia tej kwoty dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Limit ten na rok 2009 wynosi 4.053.000 zł.

Limitowana jest także wysokość samej amortyzacji jednorazowej. Otóż w bieżącym roku odpisy takie nie mogą przekroczyć kwoty 100.000 euro, co w przeliczeniu na złote polskie daje kwotę 338.000 zł.

Jednorazowej amortyzacji nie można ponadto dokonać od wszystkich zakupów inwestycyjnych. Jak bowiem wskazuje przytoczony art. 22k ust. 7 ustawy, wskazani wyżej podatnicy mogą dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Co z tym idzie, mimo że posiadane przez przedsiębiorcę wartości niematerialne i prawne (np. różnego rodzaju licencje, prawa do znaków towarowych) podlegają amortyzacji, powyższy przywilej dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego nie ma do nich zastosowania

Dodajmy jednak w tym miejscu, iż nie zawsze wydatki poniesione na wartości niematerialne i prawne muszą być odnoszone w koszty w czasie. Niestety wyjątki dotyczą jedynie tych wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa (tj. z reguły cena nabycia) nie przekracza kwoty 3 500 zł. W takich sytuacjach bowiem podatnik ma prawo:

• nie zaliczyć danego składnika majątku do wartości niematerialnych i prawnych – wtedy to wydatek poniesiony na jego nabycie zalicza się bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania do używania, albo
• zaliczyć dany składnik majątku do wartości niematerialnych i prawnych i zamortyzować jednorazowo w miesiącu jego oddania do używania (bądź w miesiącu następnym), albo
• zaliczyć dany składnik majątku do wartości niematerialnych i prawnych i amortyzować na zasadach ogólnych