Skonto a rozliczenie VAT od WNT towarów

Przeczytaj także: Rejestracja VAT UE a WNT

Rozpatrzmy następującą sytuację: Niemiecki kontrahent dokonuje dostawy towarów na rzecz polskiego podatnika, na co wystawia faktury VAT. Termin płatności jest ustalony na 90 dni licząc od daty wystawienia faktury. Znajdują się na nich także adnotacje, że w przypadku zapłaty w terminie 30 dni od ich wystawienia przysługuje polskiemu podatnikowi skonto w wysokości 3%, a w przypadku zapłaty w terminie 60 dni skonto w wysokości 1,5%. Polski podatnik w przypadku zachowania tych terminów pomniejsza przekazywaną kontrahentowi należność o odpowiednio 1,5 lub 3%, a w przypadku ich niezachowania wpłacą ją w pełnej wysokości wynikającej z faktury od kontrahenta z Niemiec. Jak powyższą sytuację rozliczyć dla celów podatku VAT?

Jak stanowi art. 31 ust. 1 ustawy o VAT, podstawową opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Podstawa ta obejmuje (art. 31 ust. 2 ustawy o VAT):

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Dodatkowo w art. 31 ust. 4 ustawy o VAT ustawodawca wskazał, że przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa wyżej, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Ten z kolei mówi, iż podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Przytoczone wyżej przepisy mówią zatem, że podstawa opodatkowania WNT ulega pomniejszeniu o wszelkiego rodzaju zmniejszenia, które są prawnie dopuszczalne (w tym skonta za wcześniejszą zapłatę) i to także w sytuacji, gdy nie wynikają one wprost z faktury, a z odrębnych ustaleń. W związku z powyższym kwota wykazana na fakturze wewnętrznej o skonto takie (o ile ono przysługuje) powinna być pomniejszona. Nie zawsze będzie to jednak możliwe dlaczego?

Otóż, jak stanowi art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Jeżeli jednak przed tą datą podatnik podatku od wartości dodanej (czyli unijny) wystawi fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wystawienia (art. 20 ust. 6 ustawy o VAT).

Może zatem wystąpić sytuacja, w której podatnik nie nabędzie jeszcze prawa do skonta (nie dokona zapłaty) a będzie musiał wykazać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wtedy t jako podstawę opodatkowania powinien przyjąć całą kwotę wynikającą z faktury od kontrahenta. Zapłata należności w określonym terminie po złożeniu deklaracji, ale przed terminem uprawniającym do zastosowania skonta, będzie podstawą do skorygowania wykazanej wcześniej podstawy opodatkowania oraz podatku z tytułu WNT.