"Prywatne" wyposażenie a koszty podatkowe firmy

Przeczytaj także: Diety za podróż służbową w kosztach uzyskania przychodu

Motorower, pralka, zmywarka, mikrofalówka, ekspres do kawy, telewizor czy kino domowe, wypoczynek - to podstawowe zakupy, które kuszą przedsiębiorców ich ujęciem w kosztach uzyskania przychodu działalności gospodarczej, mimo że faktycznie są to zakupy na cele prywatne a nie prowadzonej firmy. Wydatki te z reguły nie przekraczają kwoty 3 500 zł, w związku z czym urządzeń tych nie trzeba byłoby zaliczać do środków trwałych i amortyzować, a od razu ująć w kosztach. Podatnicy powinni jednak pamiętać o ograniczeniach zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof) w tym zakresie.

Pierwsze z nich wynika z ogólnej reguły zaliczania wydatków do kosztów podatkowych. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 updof, kosztami uzyskania przychodów są jedynie te koszty, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Już na etapie tego przepisu podatnik musi się zatem zastanowić, czy faktycznie dany wydatek w sposób bezpośredni bądź pośredni przyczyni się do uzyskania przychodu lub jego zabezpieczenia ze źródła, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej.

Warto przy tym pamiętać, że organy podatkowe ostatnimi czasy przepis ten nakazują interpretować bardzo rygorystycznie. Przykładem są tutaj m.in. interpretacje podatkowe w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup przez przedsiębiorcę okularów korekcyjnych. Stanowisko fiskusa w tej kwestii jest w zasadzie jednoznaczne. Jego zdaniem wydatek taki ma na celu ochronę zdrowia, w związku z czym jest on wydatkiem o charakterze osobistym (podatnik i tak w przypadku pogorszenia jego wzroku okulary zakupi bez względu na to, czy prowadzi firmę) mimo, że niezbędnym do prowadzenia działalności gospodarczej. Tak wypowiedział się np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 23 września 2009 r. nr ITPB1/415-829/08/AK, czy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2009 r. nr IPPB1/415-1312/08-2/EC.

Co niezwykle istotne, ciężar wykazania związku danego kosztu z przychodami z działalności gospodarczej ciąży na podatniku.

Wzmocnienie przytoczonego wyżej art. 22 ust. 1 updof w tej materii ustawodawca zawał w art. 23 ust. 1 pkt 49 updof, który to mówi, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Przytoczony przepis mówi zatem, że nie wystarczy samo zakwalifikowanie danej rzeczy jako składnika majątku prowadzonej działalności gospodarczej, ale niezbędne jest jej faktyczne wykorzystywanie w tym celu. W przeciwnym razie konieczne będzie skorygowanie kosztów podatkowych.