Wydatki na opakowania a księga podatkowa

Przeczytaj także: Ewidencja materiałów i towarów handlowych w PKPiR

Opakowania pojawiają się w różnych typach działalności. Przykładowo wydatki takie ponoszą producenci z branży odzieżowej (np. pokrowce na garnitury, płaszcze itd.), obuwniczej (pudełka na obuwie) czy mleczarskiej (gdzie niemalże wszystkie produkty muszą się „w czymś” znajdować, np. szkle, plastiku, papierze itp.) itd. Niekiedy także i podmioty trudniące się handlem ponoszą z tego tytułu wydatki, np. na dodatkowe opakowania (poza dostarczonymi od producenta), z czym mamy do czynienia m.in. w przypadku sprzedaży wysyłkowej (każdy towar musi być starannie zapakowany).

Podatkowa księga przychodów i rozchodów do ujmowania różnego typu wydatków zawiera 2 podstawowe kolumny: oznaczoną numerem 10 „Zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu” oraz oznaczoną numerem 13 „Pozostałe wydatki”.

Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Kolumna 13 zaś jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem wydatków, które kosztem być nie mogą. W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia i wiele innych.

§3 pkt 1 przytoczonego wyżej rozporządzenia mówi, że przez towary należy tutaj rozumieć towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że:
a) towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
b) materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
c) materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości,

Analizując powyższy przepis, zdaniem autora, w zależności od rodzaju opakowania, wydatek na jego zakup należy uwzględnić w kolumnie 10 bądź 13 księgi.
W kolumnie 10 będą ujmowane wszelkiego rodzaju opakowania ściśle z danym wyrobem związane, które będą tutaj zakwalifikowane jako materiały podstawowe. Z przykładami takowych mamy do czynienia m.in. w branży mleczarskiej (kartony i butelki, w których znajduje się mleko, opakowania jogurtów, kefirów, serków itd.).

W kolumnie 13 natomiast zostaną ujęte te, które nie są substancją wyrobu gotowego, ani nie są ściśle z tym wyrobem związane. Tutaj, zdaniem autora, należy zaliczyć m.in. wymienione wyżej pokrowce na ubrania czy też pudełka na buty a także dodatkowe opakowania w których umieszczane są towary przygotowane do sprzedaży wysyłkowej. Opakowania takie można bowiem w każdej chwili odłączyć od produktu gotowego bez jego uszkodzenia czy zniszczenia. Nie stanowią one jednocześnie opakowań wielokrotnego użytku. Opakowania takie trudno zaliczyć także do materiałów pomocniczych.