Samochód osobowy: limit 20 000 euro a amortyzacja

Przeczytaj także: Jakie metody amortyzacji firmowego samochodu?

Spółka z o.o. zajmuje się przede wszystkim prowadzeniem działalności leasingowej. W związku z tą działalnością nabywa samochody osobowe a następnie oddaje je do używania korzystającym na podstawie m.in. leasingu operacyjnego. Właścicielem tych pojazdów pozostaje leasingodawca, czyli spółka, która to zalicza je do środków trwałych i amortyzuje. Wartości początkowe części tych pojazdów, od których są dokonywane odpisy amortyzacyjne, przekraczają kwotę 20 000 euro, przeliczane na złote polskie wg kursu średniego euro ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania. Co za tym idzie, odpisy amortyzacyjne od takiej wartości początkowej nie mogą w całości stanowić kosztu uzyskania przychodu (ograniczenie w tym zakresie jest zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej updop). Spółka chciałaby dokonywać amortyzacji przedmiotowych samochodów w ten sposób, że odpisy amortyzacyjne będą w całości zaliczane w ciężar kosztów do momentu, gdy ich łączna suma zrówna się z równowartością 20 000 euro. Od tego momentu dokonywane odpisy amortyzacyjne w całości nie będą uznawane za koszty uzyskania przychodów spółki.

Powstała jednak wątpliwość, czy powyższe działanie jest prawidłowe, w związku z czym spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej w tym zakresie. Organ podatkowy nie podzielił jej poglądu wskazując, że ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 4 należy stosować od samego początku. Podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych tylko tę część odpisu, która liczona jest od wartości początkowej nieprzekraczającej równowartości 20 000 euro. Przytoczony przepis odnosi się do każdorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonywanego przez podatnika (obejmującego maksymalnie okres roku podatkowego), a nie do ich sumy.

Nie zgadzając się z powyższym spółka wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, a następnie wystosowała skargę do sądu. WSA w Warszewie przyznał jednak rację fiskusowi.

Sąd przytoczył tutaj m.in. wyrok NSA z dnia 13 lipca 2010 r. sygn. akt II FSK 551/10, który w podobnej sprawie wydał identyczny wyrok. Dodatkowo WSA podkreślił, że zgodnie art. 8 ust. 1 i art. 27 ust. 1 updop podatek dochodowy od osób prawnych jest podatkiem rocznym i z jego rocznego charakteru wynika, że podatnik obliczając zobowiązanie podatkowe za konkretny rok podatkowy ma obowiązek stosować wszelkie limity wskazane w przepisach tejże ustawy. Jednym z takich limitów jest właśnie limit wskazany w art. 16 ust. 1 pkt 4 updop.

W uzasadnieniu do wyroku czytamy: „(…) Przepis ten wskazuje w sposób jasny, że odpisy amortyzacyjne stanowią koszt podatkowy który ma być przypisany do konkretnego roku podatkowego. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. odnosi się do "odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m" . Skoro w przepisie tym ustawodawca odwołuje się wprost także do art. 16h ust. 4 u.p.do.p., który określa wprost roczny charakter odpisu amortyzacyjnego jako kosztu, to za uprawnione należy uznać stwierdzenie, że nakazane przez art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. limitowanie kwoty kosztów podatkowych z tytułu odpisów amortyzacyjnych, także musi zrealizować się w odniesieniu do każdego roku podatkowego, w którym rozliczane są odpisy wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.(…)”