Amortyzacja jednorazowa: de minimis od 2012 r.

Przeczytaj także: Spółka z o.o. a amortyzacja jednorazowa

Dokonanie takiego odpisu stanowi pomoc „de minimis”, o której mowa w rozporządzeniach Komisji Europejskiej regulujących zasady stosowania tej pomocy. Możliwość skorzystania z jednorazowej amortyzacji mają jedynie podatnicy, którzy spełnią warunki określone w:

• rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006);
• rozporządzeniu Komisji (WE) nr 875/2007 z 24 lipca 2007r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis dla sektora rybołówstwa i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1860/2004 (Dz. Urz. L 193, 25.07.2007);
• rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1535/2007 z 20 grudnia 2007r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze produkcji rolnej (Dz. Urz. L 337, 21.12.2007).

Jednorazowo odpisów amortyzacyjnych mogą dokonywać podatnicy, którzy w roku podatkowym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy.

Limit w 2012 r.
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się jednorazowo od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Przeliczenia na złote kwoty limitu dokonujemy według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W dniu 3 października 2011 r. ogłoszony kurs euro był równy 4,4370 zł. W 2012 r. limit ten będzie zatem wynosił 222.000 zł.

Jednorazowych odpisów amortyzacyjnych dokonujemy od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych z wyłączeniem samochodów osobowych, tj.:

• grupa 3 - kotły i maszyny energetyczne,
• grupa 4 - maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania,
• grupa 5 - specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty,
• grupa 6 - urządzenia techniczne,
• grupa 7 - środki transportu z wyłączeniem samochodów osobowych,
• grupa 8 - narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie,

w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W ramach tego limitu nie wlicza się odpisów od składników majątku, których wartość nie przekracza 3.500 zł.
Jednorazowej amortyzacji nie można zastosować do wartości niematerialnych i prawnych.

Dniem udzielenia pomocy de minimis w formie jednorazowej amortyzacji jest dzień, w którym następuje faktyczne przysporzenie korzyści finansowych przedsiębiorcy, tj. dzień, w którym podatnik dokonał odpisu amortyzacyjnego.

Pamiętaj o wniosku o wydanie zaświadczenia
Z uwagi na konstrukcję pomocy de minimis w formie jednorazowej amortyzacji (o skorzystaniu z tej formy pomocy decyduje sam podatnik, bez wymogu wydawania decyzji przez właściwy urząd skarbowy) podatnik winien samodzielnie sprawdzić spełnienie warunków uzyskania tej pomocy.

Natomiast organ podatkowy dokonuje weryfikacji spełnienia warunków uzyskania pomocy, wydając zaświadczenie o udzieleniu pomocy de minimis, ale dopiero po złożeniu przez przedsiębiorcę wniosku wraz z niezbędnymi dokumentami.

Występując z wnioskiem o wydanie takiego zaświadczenia przedsiębiorca winien przedstawić organowi podatkowemu:

• dokument zakupu środka trwałego (kserokopia faktury VAT, rachunku) wraz z dowodem zapłaty,
• ewidencję środków trwałych,
• dowód dokonania odpisu amortyzacyjnego (kserokopia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, polecenia księgowania, wydruk konta amortyzacja),
• informację o dotychczasowej kwocie jednorazowych odpisów amortyzacyjnych dokonanych w danym roku podatkowym,
• oświadczenie o metodzie amortyzacji jaką przyjąłby podatnik, gdyby nie zastosował jednorazowej amortyzacji,
• kopie zaświadczeń o uzyskanej pomocy de minimis w okresie bieżącego roku kalendarzowego oraz dwóch poprzedzających go lat kalendarzowych albo oświadczenie o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie albo oświadczenie o nieotrzymaniu pomocy de minimis w tym okresie,
• informacje niezbędne do udzielenia pomocy de minimis dotyczące w szczególności wnioskodawcy i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz wielkości i przeznaczenia pomocy publicznej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których ma być przeznaczona pomoc de minimis na formularzu informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis. Brak uzupełnionego formularza nie jest brakiem formalnym wniosku.

Zmiany 2011 - nowe zaświadczenie i dodatkowe informacje w zakresie transportu
Nowy wzór zaświadczenia o pomocy de minimis został określony w rozporządzeniuz 26 stycznia 2011 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zaświadczeń o pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie (Dz.U. nr 34 poz. 174), które weszło w życie18 marca 2011 r.

Oprócz dotychczas wymaganych danych rozporządzenie wprowadziło obowiązek podania informacji, czy pomocy de minimis udzielono z przeznaczeniem na działalność w sektorze transportu drogowego.
Jest to o tyle istotne, że wsparcie dla tego sektora jest ograniczone. Zgodnie z prawem unijnym ogólny limit dotacji udzielanych w tej formie to 200 tys. euro w ciągu trzech lat. Dla transportu to 100 tys. euro.

Konsekwencje przekroczenia 3-letniego limitu
Przedsiębiorca, który korzysta z pomocy de minimis, musi uważać, żeby nie przekroczyć określonego limitu 200 tys. euro w ciągu trzech lat. To on bowiem będzie ponosił odpowiedzialność za przekroczenie dozwolonej wartości tej pomocy i w konsekwencji pomoc podlegałaby zwrotowi wraz z odsetkami.

Weryfikacji spełnienia warunków tej pomocy oraz potwierdzenia jej charakteru dokonuje urząd skarbowy wydając, na wniosek podatnika w terminie 7 dni, zaświadczenie o udzieleniu pomocy de minimis lub odmawia wydania zaświadczenia, jeżeli podatnik nie spełnia warunków uzyskania pomocy.

Podstawa prawna:

• art. 22k ust.7-12 ustawy z 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz.307 ze zm.),
• art. 16k ust.7-12 ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz.654 ze zm.).
• rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006);
• rozporządzeniu Komisji (WE) nr 875/2007 z dnia 24 lipca 2007r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis dla sektora rybołówstwa i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1860/2004 (Dz. Urz. L 193, 25.07.2007);
• rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1535/2007 z dnia 20 grudnia 2007r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze produkcji rolnej (Dz. Urz. L 337, 21.12.2007).

Doradztwo dla księgowych plus wszystko, czego potrzebujesz do bezbłędnego rozliczania Twojej firmy, w jednym miejscu. W Portalu FK www.portalfk.pl indywidualnie skonsultujesz się z ekspertami i otrzymasz dostęp do licznych narzędzi ułatwiających pracę.