Wierzytelności nieściągalne a koszty uzyskania przychodu

Przeczytaj także: Zapłata wierzytelności nieściągalnej uznanej za koszty podatkowe

Do trzeciej kategorii dokumentów wskazujących na nieściągalność wierzytelności należy protokół sporządzony przez podatnika, zawierający stwierdzenie, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty. Innymi słowy, protokół sporządzony przez podatnika powinien określać wysokość wierzytelności a także wydatki, które podatnik poniósł lub będzie zmuszony ponieść w związku z dochodzeniem na drodze sądowej i egzekucyjnej wierzytelności.

Protokół powinien być sporządzony, albo co najmniej podpisany przez podatnika a w przypadku spółek kapitałowych – przez osoby upoważnione do reprezentowania spółki czy tez prowadzące jej księgowość.

Podatnik uzyskuje możliwość zaliczenia nieściągalnej wierzytelności w koszty podatkowe w roku, w którym podpisał protokół.

Odpisanie wierzytelności jako nieściągalnej nie zamyka możliwości dalszego dochodzenia długu od wierzyciela. Jeżeli po uznaniu wierzytelności za koszt podatkowy (jako nieściągalnej), dłużnik zwróci tę wierzytelność, podatnik zobowiązany jest do zaliczenia otrzymanej wartości do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje momentu, w którym podatnik ma prawo dokonać w/w zaliczenia wierzytelności odpisanych jako nieściągalne do kosztów uzyskania przychodów. Można przyjąć, że takim momentem początkowym, w którym można dokonać zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, jest moment, w którym podatnik jest w stanie udokumentować tę nieściągalność.

Terminem granicznym jest natomiast dzień przedawnienia danej wierzytelności.