Impreza integracyjna: sprzeczne stanowiska

Przeczytaj także: NSA: impreza integracyjna to przychód pracownika

Co najgorsze potwierdzeniem wspomnianych obaw jest wyrok NSA z 17 stycznia 2012 r. (sygn. akt II FSK 2740/10), w którym uznano, że „prawo i wynikające z niego nieodpłatne korzystanie przez pracowników z usług gwarantowanych przez pracodawcę w ramach wyjazdów integracyjnych, stanowi nieodpłatne świadczenie”, które należy opodatkować PIT. Powyższe orzeczenie wydaje się być pokłosiem uchwały Izby Finansowej NSA z dnia 24 października 2011 r. (sygn. akt II FPS 7/10), na mocy której przesądzono, że abonamenty medyczne, nabywane przez pracodawców na rzecz ich pracowników powodują po stronie pracowników powstanie nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy, którego wartość powinna być wliczona do kwoty przychodów. Czy jednak w świetle ostatnio wydawanych niekorzystnych dla podatników rozstrzygnięć jest jakaś nadzieja na możliwość obrony stanowiska, które wskazywałoby, że w przypadku imprez integracyjnych pracownik nie osiąga żadnego przychodu?

Podstawa prawa opodatkowania nieodpłatnych świadczeń
W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zwanej dalej: UoPDF za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Dokonując analizy wspomnianej regulacji prawnej należy zwrócić uwagę, że ustawodawca jako przychody wymienia zatem wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Jednakże warunkiem uznania za przychód z nieodpłatnego świadczenia jest faktyczne jego otrzymanie. Z kolei z art. 11 ust. 1 UoPDF wynika, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Mając zatem na uwadze wspomnianą regulację należy wskazać, że ustawodawca wyróżnia dwa sposoby zaistnienia przychodu, do których należy zaliczyć otrzymanie i postawienie go do dyspozycji podatnika.

W przypadku nieodpłatnych świadczeń muszą być one faktycznie otrzymane, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji. Jednocześnie ustawodawca zastrzegł, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy. Jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione wartość tę ustala się według cen zakupu (pkt 2). Dla przypisania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń konieczne jest zatem ustalenie wysokości tego przychodu.

Stanowisko organów podatkowych
Analizując pojęcie nieodpłatnego przychodu z tytułu udziału pracownika w imprezie integracyjnej należy w pierwszej kolejności odnieść się do tego, czy rzeczywiście pracownik uczestniczący w imprezie integracyjnej osiąga korzyść majątkową. W opinii autora wątpliwości budzi sytuacji, w której pracownicy nie otrzymują świadczeń od pracodawcy w trakcie imprezy integracyjnej w konkretnej wysokości, gdyż mogą wybierać pomiędzy różnymi świadczeniami. Powyższe mogłoby wskazywać, że do powstania przychodu w ogóle nie doszło.