Rozliczanie VAT przez małych podatników w 2013 r.

Przeczytaj także: Podatek VAT 2013: metoda kasowa po zgłoszeniu

1. Komu przysługuje status małego podatnika?
Na podstawie art. 2 pkt 25 ustawy o VAT, status małego podatnika przysługuje podmiotom, u których wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

Przeliczenie kwoty euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy roboczy dzień października poprzedniego roku podatkowego, przy czym kwotę tę w tym przypadku zaokrągla się do 1.000 zł.

Zgodnie z tabelą nr 190/A/2012 z dnia 1 października 2012 r. kurs euro wynosił 4,1020 zł, czyli równowartość 1.200.000 euro wynosi:
1.200.000 euro × 4,1020 zł = 4.922.400 zł.

Uwaga
Limit uprawniający do korzystania ze statusu małego podatnika w 2013 r. wynosić będzie po zaokrągleniu 4.922.000 zł, natomiast do końca 2012 r. limit ten wynosi 5.324.000 zł.

W przypadku podatników prowadzących przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzających funduszami inwestycyjnymi, będących agentami, zleceniobiorcami lub innymi osobami świadczącymi usługi o podobnym charakterze (z wyjątkiem komisu) - limit ten stanowi wartość nieprzekraczającą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej 45.000 euro.

Wyliczenie limitu na rok 2013 przedstawia się następująco:
45.000 euro × 4,1020 zł = 184.590 zł.

Uwaga
Po zaokrągleniu do 1.000 zł, limit uprawniający do korzystania ze statusu małego podatnika w 2013 r. dla podatników świadczących usługi typu pośrednictwa, wynosić będzie 185.000 zł, natomiast do końca 2012 r. limit ten wynosi 200.000 zł.

Ustawodawca określając w euro kwotę obrotów uprawniającą do korzystania ze statusu małego podatnika wskazuje, że muszą to być obroty z ubiegłego roku podatkowego. Dla 2013 r. będą to obroty z roku 2012.

Jest to istotna okoliczność z uwagi na fakt, że limit ten po przeliczeniu na złote w roku 2013 ulegnie obniżeniu w porównaniu do roku 2012:

• o 402.000 zł (spadek limitu z 5.324.000 zł do 4.922.000 zł) w przypadku małych podatników nierozliczających się prowizyjnie,
• o 15.000 zł (spadek limitu z 200.000 zł do 185.000 zł) w przypadku małych podatników wynagradzanych prowizyjnie prowadzących przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzających funduszami inwestycyjnymi, będących agentami, zleceniobiorcami lub innymi osobami świadczącymi usługi o podobnym charakterze (z wyjątkiem komisu).

W praktyce możliwe więc będą sytuacje, w których mały podatnik do końca roku nie przekroczy limitu obrotów określonego na 2012 r., a mimo to utraci ten status z dniem 1 stycznia 2013 r.

Skutkiem tego będzie utrata prawa do szczególnego sposobu rozliczania się z VAT, tj. do stosowania metody kasowej, którą jednak - co należy podkreślić - stosuje jedynie część uprawnionych podatników.

2. Sposoby rozliczania VAT przez małych podatników
Podmioty mające status małego podatnika korzystają w świetle przepisów ustawy o VAT z możliwości szczególnego rodzaju rozliczania tego podatku. Mogą one - przy zastosowaniu ogólnych zasad rozliczania podatku VAT - rozliczać się za okresy kwartalne. Mogą też rozliczać się na zasadach ogólnych za okresy miesięczne.

Przede wszystkim jednak mali podatnicy mogą wybrać kasową metodę rozliczeń zdefiniowaną w art. 21 ustawy o VAT. Jest ona specyficzna zarówno pod względem rozliczania podatku należnego, a dokładniej - momentu powstania obowiązku podatkowego - jak i sposobu rozliczania podatku naliczonego.

Wybór określonej metody rozliczania podatku VAT wiąże się z pewnymi konsekwencjami, ponieważ wybrana metoda stosowana musi być zarówno w odniesieniu do podatku należnego, jak i zasad rozliczania podatku naliczonego. Ponadto wybraną metodę rozliczeń podatnik będzie musiał stosować co najmniej przez rok od podjęcia decyzji o jej wyborze.

3. Metoda kasowa rozliczania VAT
Kasowa metoda rozliczeń polega na tym, że obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje nie według zasad ogólnych, ale z dniem uregulowania całości lub części należności, nie później jednak niż 90. dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 21 ust. 1 ustawy o VAT). Zatem jeżeli należność nie zostanie uregulowana w ciągu 90 dni od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, obowiązek podatkowy powstawał będzie owego 90. dnia. Natomiast wcześniejsze uregulowanie całości lub części należności powodować będzie powstanie obowiązku podatkowego w tej części.