Lokal mieszkalny jako wyposażenie firmy?

Przeczytaj także: Mieszkanie można amortyzować stawką indywidualną

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W 2012 r. wnioskodawczyni nabyła odpłatnie do majątku odrębnego udział w nieruchomości mieszkalnej należącej dotychczas do jej męża. Nieruchomość ta jest i ma być przez pewien czas wykorzystywana w jej działalności gospodarczej. Prawdopodobnie w 2013 r. w nieruchomości tej wnioskodawczyni zamieszka, zaś firma będzie prowadzona w innej (działalność zostanie przeniesiona do innego lokalu). Nieruchomość ta może także zostać sprzedana. Wnioskodawczyni zadała pytanie, czy przy założeniu, że nieruchomość będzie wykorzystywana w firmie krócej niż rok, możliwe jest bezpośrednie zaliczenie do kosztów wydatków na jej nabycie? Czy w takim przypadku nieruchomość tę należy traktować jak wyposażenie firmy i ująć w ewidencji wyposażenia? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
a. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
b. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy,
c. być właściwie udokumentowany.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. Kurhan - Fotolia.com

Lokal mieszkalny jako wyposażenie firmy?

Zakupionego udziału w nieruchomości mieszkalnej wykorzystywanej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, którego okres używania ma być krótszy niż rok, nie uznaje się za środek rwały podlegający amortyzacji, lecz jako wyposażenie w tej działalności oraz wprowadza do ewidencji wyposażenia.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Przy czym ciężar wykazania związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętego dochodu ciąży na podatniku.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok.

W myśl art. 22c pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej, lub wydzierżawiane albo wynajmowane, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzacji.