Podatek VAT: kiedy faktury uproszczone?

Przeczytaj także: Zasady wystawiania faktur (VAT) w roku 2013

Możliwość wystawiania faktur uproszczonych daje §5 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów m.in. w sprawie wystawiania faktur. Zgodnie z nim w przypadku, gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo 100 euro (jeżeli kwota ta jest określona w euro) faktura nie musi zawierać wszystkich elementów przewidzianych dla „zwykłych” faktur. Otóż na fakturze takiej (zwanej fakturą uproszczoną) nie muszą znaleźć się:

• imię i nazwisko lub nazwa nabywcy towarów lub usług oraz jego adres,
• miara i ilość dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
• cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto),
• wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto),
• stawka podatku,
• suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,
• kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku

- pod warunkiem jednak, że faktura taka będzie zawierać dane pozwalające określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek podatku.

Z jednej strony stosowanie faktur uproszczonych zdaje się być uproszczeniem dla wystawiających je sprzedawców. Niemniej uproszczenie to wydaje się być po części pozorne. Faktura taka nie wymaga wykazywania na nich danych nabywcy. Podać jednak trzeba jego numer identyfikacji podatkowej, jeżeli nabywca się takim legitymuje (jako że ta informacja nie została zawarta w katalogu danych, których podawać nie trzeba). Co za tym idzie i tak sprzedawca będzie musiał ten numer na fakturze umieścić i spytać o niego kupującego.

Faktura uproszczona nie musi zawierać szeregu informacji o tym, co jest przedmiotem transakcji (jakie towary i usługi). Konieczne jednak jest umieszczenie danych, które pozwolą określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek podatku. Tym samym faktura taka w samej treści nie będzie wiele różnić się od „zwykłej” faktury.

Krąg przypadków, kiedy dokument taki można wystawić, również jest okrojony. Przede wszystkim faktura taka nie może opiewać na kwotę wyższą niż 450 zł bądź 100 euro. Chodzi tutaj o wartość brutto, a więc wraz z podatkiem VAT.

Dokumentów tych sprzedawca nie będzie mógł także wystawiać w przypadku, gdy z żądaniem o wydanie faktury wystąpi osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej – w takiej sytuacji za każdym razem musi to być pełna faktura.

Nie można ich też wystawiać na udokumentowanie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i na terytorium kraju i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Ponadto nie mogą one potwierdzać także dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika (§ 26a pkt 2 lit. a) rozporządzenia w sprawie faktur).

Czy dokumenty w postaci faktur uproszczonych będą zatem powszechnie stosowane? Trudno powiedzieć, tym bardziej że proponowane uproszczenia okazują się po części iluzoryczne.