Trochę tu było zamieszania i chyba trzeba to jakoś usystematyzować ;

Mamy faktycznie dwie czynności opodatkowane różnymi podatkami,przy czym nie
znamy wszystkich okoliczności w tym wartości spadku, przedmiotu lub
przedmiotów spadkobrania,ustalonych grup nabywców itd.

Przez zniesienie współwłasności przepisy Kodeksu cywilnego (art. 210 k.c. i
następne) regulują likwidację stosunku prawnego, jaki łączy współwłaścicieli.
W wypadku gdy chodzi o likwidację wspólności spadku, ustawa używa
terminu „dział spadku” (art. 1044 k.c.), Jedną z podstawowych zasad
współwłasności w częściach ułamkowych jest dopuszczalność jej zniesienia. Daje
temu wyraz art. 210 k.c. w myśl którego każdy ze współwłaścicieli może żądać
jej zniesienia przy czym w myśl dalszej dyspozycji art. 210 k.c. uprawnienie
to może zostać wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż 5 lat.
Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest
jego przedłużenie na dalsze pięć lat, przedłużenie można ponowić.

Prawo żądania zniesienia współwłasności nie ulega w myśl art. 220 k.c.
przedawnieniu.

Z całokształtu przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że prawo cywilne zna
dwojaki tryb zniesienia współwłasności: umowny i sądowy. Kodeks nie przewiduje
żadnej formy dla umowy o zniesienie współwłasności. Zgodnie jednak z
utrwalonym poglądem przyjmuje się, że jeżeli przedmiotem zniesienia jest
nieruchomość konieczne jest zachowanie formy aktu notarialnego (art. 158
k.c.). Sądowe zniesienie współwłasności następuje w postępowaniu nieprocesowym
(art. 617-625 k.p.c.). Zgodnie z art. 210 k.c. do złożenia wniosku
legitymowany jest każdy ze współwłaścicieli. W postępowaniu sąd rozstrzyga
także ostatecznie o wzajemnych roszczeniach z tytułu posiadania (art. 618
k.p.c.).

Z przepisów art. 211 k.c. i 212 k.c. wynika, że ustawa zna trzy formy
zniesienia współwłasności:

1. przez podział rzeczy wspólnej (tzw. podział fizyczny),

2. przez przyznanie tej rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli

3. przez sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Jako zasadniczy sposób kodeks traktuje podział fizyczny.

Zniesienie współwłasności na podstawie umowy może nastąpić tylko wtedy, gdy
wszyscy współwłaściciele osiągną porozumienie. Wybór sposobu wyjścia ze
współwłasności należy do współwłaścicieli, jednakże tylko o tyle, o ile nie
stoją temu na przeszkodzie: właściwość rzeczy a zwłaszcza jej społeczno-
gospodarczego przeznaczenia, przepisy ustawy albo nie pociąga to za sobą,
istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.


Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r., o podatku od
spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89, z późn. zm.) podatkowi od
spadków i darowizn zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby
fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium RP lub praw
majątkowych wykonywanych na terytorium RP tytułem nieodpłatnego zniesienia
współwłasności. Zatem nieodpłatne zniesienie współwłasności podlega podatkowi
od spadków i darowizn. Jednocześnie zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy
nabycie przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej własności rzeczy lub praw
majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności zwalnia się od
podatku od spadków i darowizn.
Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności
cywilnoprawne wymienione w art. 1 u.p.c.c. Czynności te zostały enumeratywnie
wymienione przez ustawodawcę. Zostało to również potwierdzone orzecznictwem
sądowym, którego tezy zachowują swoją aktualność na gruncie nowej ustawy o
podatku od czynności cywilnoprawnych . Czynności cywilnoprawne, które nie
zostały wymienione w sposób wyraźny w katalogu ustawowym nie podlegają
opodatkowaniu omawianym podatkiem.
Dział spadku podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych - w części
dotyczącej spłat lub dopłat (poprzednio opłacie skarbowej) - stosownie do
postanowień ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959 ze zm.). Podstawę wymiaru podatku
stanowi w takim wypadku wysokość spłaty.

Zapis ten nie dotyczy umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności, w której
takie dopłaty nie występują.

Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie
uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili
działu przedmiot wspólności. Do chwili działu ponoszą solidarną
odpowiedzialność za długi spadkowe. Od chwili działu spadku spadkobiercy
ponoszą już samodzielnie odpowiedzialność za długi spadkowe w stosunku do
wielkości przypadających im udziałów (art. 1034 K.c.).

Pzdr-Kriss


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl