Służbowy samochód w przychód pracownika?

Przeczytaj także: Samochód służbowy dla pracownika: kilometrówka to za mało

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Spółka posiada samochody służbowe, z których korzystają przede wszystkim pracownicy mobilni (charakter ich pracy wymaga przemieszczania się pomiędzy siedzibą spółki, a innymi miejscami, w których mają być wykonywane obowiązki służbowe). Spółka rozważa stworzenie regulaminu oraz zawarcia umów z pracownikami w zakresie zasad korzystania z samochodów służbowych w celach służbowych. Umowy te mają nakładać na pracowników m.in. takie obowiązki jak używanie samochodu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwościom, należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą i zniszczeniem lub uszkodzeniem, wydanie pojazdu spółce w stanie niepogorszonym po rozwiązaniu umowy. Pracownicy mają zostać także zobowiązani do garażowania samochodów w miejscu zamieszkania. Dopuszczona zostanie ponadto możliwość (w pewnym zakresie) używania takich aut do celów prywatnych za odpłatnością w sposób określony w regulaminie. Zadano pytanie, czy przekazanie służbowych aut pracownikom na podstawie zawartych umów w sposób wyżej określony będzie skutkowało powstaniem przychodu po stronie pracowników z tego tytułu? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy. (…)

Zatem należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscach zamieszkania tych osób gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie będzie stanowiło przychodu pracownika ze stosunku pracy, jeżeli samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych.

W konsekwencji przejazdy z domu (miejsca garażowania służbowego samochodu) do pracy oraz z pracy do domu nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te będą bowiem realizacją celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki, wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania.

W świetle wskazanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania (miejsca garażowania służbowego samochodu) do pracy oraz z pracy do miejsca zamieszkania nie będą uzyskiwać przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostanie wyznaczone przez Spółkę zgodnie z zasadami określonymi w wewnętrznych regulacjach Spółki oraz w umowach o używanie samochodu służbowego zawieranych z pracownikami.

Zatem należy stwierdzić, iż w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie będzie stanowiło przychodu pracownika ze stosunku służbowego, jeżeli samochód ten będzie wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji, przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując, należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem parkowania (miejscem zamieszkania), a miejscem pracy (siedzibą Spółki lub innym miejscem wykonywania pracy) – które będą realizacją zadań służbowych – nie będą stanowiły nieodpłatnego świadczenia, a zatem ich wartości nie będzie można uważać za podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód pracowników ze stosunku pracy(…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów