On 9/6/2004 3:28 PM, WSm wrote:

> Użytkownik "Maddy" <m...@e...com.pl> napisał w wiadomości
> news:chhmcu$hca$1@nemesis.news.tpi.pl...

>>>>Tak sie przypatruje tej dyskusji. Z coraz większym osłupieniem.
>>>>
> [...]
>>Zaczynanie od modyfikacji skali podatkowej w sytuacji gdy większośc
>>rodzin nie ma zapewnionego bezpieczestwa socjalnego to postawienie
>>sprawy na głowie.
> [...]
>>Podatki są na samym końcu listy tego co kobiety zachęci do macierzyństwa.
>
> Od kilkunastu lat pracuję na terenach wsi, wśród miejscowej społeczności. Od
> pewnego czasu obserwuję zadziwiające jak na te grupę społeczną zjawisko.
> Młodzi coraz później się pobierają. Coraz więcej młodych małżeństw przez
> pierwszych kilka lat nie ma potomstwa. [...]

Istnieje podstawowa sprzecznośc w propozycji TEMPVS-a: mianowicie
zakłada on, że należy promować posiadanie przez rodziny wiekszej ilości
dzieci, bo jeżeli zabraknie "nam" dzieci, to zepsuje się struktura
demograficzna i, jak mniemam spowoduje to zapaść finansów państwa, bo
nie będzie miał kto pracować na emerytury starzejącego się społeczeństwa.

Trudno jednak obronić taką koncepcję, bo w chwili obecnej co druga osoba
w wieku odpowiednim do pracy, tej pracy nie ma lub jej oficjalnie nie
wykonuje, więc jest bardziej lub mniej formalnie na garnuszku innych -
na brak rąk do pracy nie cierpimy jako społeczeństwo, po co nam ich
więcej, tego zrozumieć nie mogę.
Podobnie jak tego, kto sfinansuje stan przejściowy, tj. ten, w którym
owe dzieci zaczynają się rodzić, ale jeszcze nie pracują - dla
społeczeństwa jest to czysty koszt, wynikły z inwestycji w przyszłość.

Ten stan może być sfinansowany poprzez przywłaszczenie dochodów tych,
którzy mogliby miejsca pracy stworzyć - w ten sposób wytwarza się błędne
koło, które degeneruje finanse państwa o wiele bardziej niż brak
jakichśtam preferencji dla rodzin. Degeneruje owe rodziny, bo brak pracy
oznacza brak wykształcenia dla dzieci i brak pracy w przyszłości.

Moja rodzina miała kiedyś małe przedsiębiorstwo, zatrudniała kilka
-klikanascie osób - i socjalistyczne państwo sobie z tym poradziło,
łącznie z kontem w banku.
W tej miejscowości, w której to było, zawsze na moście nad miejscową
rzeczką stali obywatele, co to pismo o nich mówi, że "nie sieją i nie
orzą, a Pan o nich dba" - na pytanie mojego dziadka, dlaczego ich nikt
nie pyta, skąd mają na życie funkcjonariusz UB odpowiedział, że "nie ma
prawa". Niedawno dyrektor fabryczki w tej miejscowości pytał dyrektora
miejscowego ZUS-u, co ma zrobić z tym, że 3/4 brygady jest na zwolnieniu
i też dostał odpowiedź, że nie mają prawa ich o to pytać, chociaż każdy
wie, że wystarczy włożyć odpowiednią sumę panu doktorowi do "książeczki"
by owo zwolnienie "dostać".

W tym samym czasie płacę co miesiąc kilkadziesiąt tysięcy różnych
podatków, czy parapodatków, nawet wtedy, gdy wynik finansowy mam ujemny.
W okresie 2003-2004 stworzyłem, być może niewiele, bo 8 miejsc pracy i w
ramach premii otrzymałem od ZUS tytuł egzekucyjny za swoje składki, bo
uznałem, że są mniej ważne niż składki moich pracowników, ale ZUS nie
podzielił mojej opinii.
W międzyczasie ustawodawca zmienił status mojego samochodu, by
zagospodarować VAT dla swych potrzeb, podobnie jak uściślił swój pogląd
na zarządzanie przedsiębiorstwem - tzn. zachłysnął sie reklamą "dwa w
jednym" - kierowanie firmą jego zdaniem jest czymś bardzo osobistym i że
jest nas jakoby dwóch: menago i DG - co w prozie życia wyraża się tym,
że mniej mogę wliczyć w koszty, nie powinienem odliczać VAT etc.
Ustawodawca chyba zbyt wiele przebywa z osobami duchownymi - bo nie może
sie zdecydować, czy jestem sam, czy jest nas dwóch, czego na gruncie
materialnym wyjaśnić sie nie da.
Gdy chodzi o moje pieniądze, to jestem jeden - tzn. sam sobie nie
powinienem wypłacać pensji (ale ZUS płacić powinienem). Troche mnie to
dziwi, bo sądowi rejestrowemu np. nie przeszkadza, że sam sprawdzam
swoją obecność i protokołuję, co sam ustaliłem, tak jakbym tego nie
wiedział, co napisałem.
Coś mi jednak świta, że w sądzie rejestrowym też nie mają pewności, ilu
nas jest, po nie zadowolili się wniesieniem i objęciem kapitału w jednym
akcie notarialnym - wspólnik (ten drugi "ja") musiał potwierdzić
pobjęcie w osobnym dokumencie.
W ramach rekompensaty dostał mi się widok oczu jak spodki u notariuszki,
kiedy to usłyszała. Warto było te parę złotch dołożyć, żeby coś takiego
zobaczyć.

Nie uważam, żeby posiadanie dzieci było naszemu państwu w czymkolwiek
pomocne - moje zapewne opuszczą je, nie mając ochoty na poddawanie się
kolejnym eksperymentom.

Mnie np. na stronie MF, w odróżnieniu od inicjatora wątku, zaciekawiła
tabelka, co ją w excelu sobie mozna pobrać, o wdzięcznym adresie:

http://www.mofnet.gov.pl/_files_/informatory/wykaz_o
sob/umorzenia_z_2003.xls

(http://www.mofnet.gov.pl/_files_/informatory/wykaz_
osob/umorzenia_z_2003ii.pdf)

I tak sobie siedzę przed komputerem i się zastanawiam, czy to jest
przywilej, jak sie komu co umorzy, czy nie.

W II i III grupie podatkowej jest ok. 5% podatników - a jak TEMPVS
zaznaczył razem rozlicza się prawie połowa wszystkich - stąd wniosek, że
dla większości rozliczajacych się razem niewiele to daje - rozliczają
się razem, bo może tak chcą, albo wolą wypełniać jedno zeznanie, a nie dwa.
Zabranie im tego "przywileju" niewiele zmieni - zapewne wiele mniej niż
podane wyżej umorzenia, które stanowią ok. 10% całego podatku z PIT.
Może gdyby do tych umorzeń dodać kilka funduszy, czy innych dotacji, to
PIT możnaby wogóle znieść?
Wtedy dopiero rodziny wielodzietne by sobie zaszalały.

Pzdr: Catbert