Wyburzony budynek podnosi wartość początkową środka trwałego

Przeczytaj także: Fiskus daje ulgi podatkowe i pozbawia do nich prawa

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Spółka nabyła prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z wybudowanym na tym gruncie budynkiem magazynowym. Cena prawa użytkowania wieczystego gruntu wyniosła 2,148 mln zł, zaś budynku 165 tys. zł.

Wraz z zakupem powyższej nieruchomości nabyto także dokumentację projektową wybudowania, w miejsce istniejącego budynku, budynku biurowo-usługowego wraz z garażem podziemnym i infrastrukturą techniczną.

Wskazana nieruchomość została nabyta w celu wyburzenia istniejącego budynku i wybudowania w jego miejscu nowego budynku biurowego, który ma służyć wnioskodawcy jako jego siedziba bądź jako przedmiot najmu - albo kombinacja tych dwóch możliwości.

Uwzględniając przepisy ustawy o rachunkowości wartość nabytego budynku magazynowego powiększyła w miesiącu październiku 2016 r. koszt wytworzenia środka trwałego w budowie - budynku biurowo - usługowego.

Spółka nie zaliczała budynku magazynowego do środków trwałych. W chwili jego nabycia budynek ten nie był przedmiotem umowy najmu - na spółkę nie przeszły prawa lub obowiązki wynikające z takich umów.

W 2017 r. zainteresowana zamierza - w oparciu o wydane pozwolenia, dokonać rozbiórki istniejącego budynku magazynowego i wybudować nowy budynek biurowo -usługowy.

Zadano pytanie, czy wydatek na nabycie budynku magazynowego spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz.1888 ze zm., dalej: „updop”), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

W świetle przytoczonego powyżej artykułu, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.

W myśl art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a -16m updop, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W tym kontekście należy również wskazać przepisy art. 16h ust. 1 updop, zgodnie z którymi odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Przez koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 16g ust. 4 updop).

Jak wynika z powyższej definicji „kosztu wytworzenia”, katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego, powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Decydujące znaczenie dla zaliczenia danego wydatku do wydatku stanowiącego koszt wytworzenia środka trwałego ma możliwość jego powiązania z konkretnym przedsięwzięciem - środkiem trwałym. Warto przy tym wskazać, że wydatek związany z wytworzeniem środka trwałego może być poniesiony także na bardzo wczesnym stadium procesu inwestycyjnego, jeszcze przed rozpoczęciem prac budowlanych (co ma szczególne znaczenie m.in. w kontekście kosztów inwestycyjnych w postaci zakupu budynku). Kluczowym dla możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztu wytworzenia środka trwałego jest bowiem fakt możliwości powiązania danego wydatku z konkretnym środkiem trwałym. Nie ulega wątpliwości, że koszty poniesione przed rozpoczęciem prac budowlanych związanych z inwestycją również mogą stanowić koszt wytworzenia inwestycji. Jest bowiem oczywiste, że koszty te są ściśle związane z realizowaną inwestycją i bez niej nigdy nie zostałyby poniesione czego przykładem są wydatki związane z nabyciem budynku magazynowego.

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić należy, że wydatek na nabycie budynku magazynowego zwiększy wartość początkową nowego środka trwałego czyli budynku biurowo – usługowego, a w związku z tym będzie podlegał zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej nowo wybudowanego budynku. (...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów