eGospodarka.pl › Podatki › Interpretacje i wyjaśnienia › Premie pieniężne to koszty podatkowe

Premie pieniężne to koszty podatkowe

2008-02-15 13:50

Przeczytaj także: Premie pieniężne to koszty uzyskania przychodu

Art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że w danym roku podatkowym potrącane są koszty poniesione, wiążące się z przychodami tego roku. Ustawodawca redagując ten zapis ustawy położył silny nacisk na podkreślenie bezpośredniego związku pomiędzy przychodami a kosztami ich uzyskania. Bezspornym jest, że wydatki bonusowe ponoszone przez Spółkę są ściśle powiązane z osiągniętym w danym roku przychodem.

Fakt, że klient wywiązując się z przyjętych na siebie zobowiązań umownych przyczynił się do powstania po stronie Spółki określonego przychodu, z drugiej jednak strony ten sam klient z chwilą spełnienia swojego zobowiązania wobec Spółki (tj. nabycia w wyznaczonym w umowie okresie czasu określonej ilości towarów) nabywa roszczenie do wypłaty premii pieniężnej. Tym samym po stronie Spółki powstaje zobowiązanie do jej uregulowania oraz koszt i niewątpliwie jest to koszt bezpośredni, o którym mowa w art. 15 ust. 4 w/w ustawy.

W myśl art. 15 ust. 4 koszty są potrącane w roku, w którym je poniesiono, czyli w ocenie Spółki „koszt poniesiony” oznacza wystąpienie określonego zdarzenia gospodarczego czy tez powstanie zobowiązania, z którym nie musi się wiązać faktyczny wydatek. Potwierdzeniem takiego stanowiska są same przepisy podatkowe, które wprost wskazują sytuacje gdy intencją ustawodawcy było zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tylko wydatków faktycznie zapłaconych np. odsetki, różnice kursowe czy chociażby wynagrodzenia. Dodatkowo kwestie dotyczące „poniesienia kosztu” rozstrzyga art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym poniesienie kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury albo dzień, na który ujęto wydatek na podstawie innego dowodu w przypadku braku otrzymanej faktury albo rachunku.

Spółka nie będzie dysponowała fakturą wystawioną przez kontrahenta jednakże będzie dysponowała innym dowodem tj. podpisaną umową bonusową i wydrukiem z wewnętrznego systemu finansowego potwierdzającego obroty z tym klientem i w oparciu o te dokumenty Spółka jest w stanie wiarygodnie określić wartość należnego klientowi bonusu. W przypadku Spółki sama faktura nie rodzi zobowiązania wobec klienta. Jest ona jedynie formalnym dopełnieniem zawartej z klientem transakcji. Zobowiązanie Spółki powstało już z chwilą wypełnienia przez kontrahenta warunków umowy i co ważniejsze zobowiązanie to (koszty) odnosi się do konkretnych przychodów osiągniętych w konkretnym przedziale czasowym. Zatem fakt powstania tego kosztu (zobowiązanie) a nie sama faktura powinien determinować zasadność zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym osiągnięty został odpowiadający mu przychód. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów

Przeczytaj także: