Amortyzacja jednorazowa a obce środki trwałe

Przeczytaj także: Oprogramowanie komputerowe jako inwestycja w obcym środku trwałym

Zgodnie z art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy którzy w rozumieniu cytowanych ustaw uważani są za małych podatników lub podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, mogą dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej niektórych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Do limitu tego nie wlicza się tych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł.

Jednorazowa amortyzacja ma zastosowanie do środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych z wyłączeniem samochodów osobowych.

Podatnicy mogą wykorzystywać w prowadzonej działalności na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej podobnej umowy, składniki majątku, które nie są ich własnością, czyli korzystają z tzw. obcych środków trwałych. Ich wykorzystywanie generuje dla takiego podatnika pewne koszty. Związane są one nie tylko ze zwykłym użytkowaniem, ale również z ich przystosowanie dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika. Wydatki takie przeważnie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Większe inwestycje w takich środkach trwałych polegających na ich ulepszeniu, a więc przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub ulepszeniu - są nazywane tzw. „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

Przepisy ustaw o podatku dochodowym przewidują, iż przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych (z pewnymi wyjątkami) podlegają amortyzacji. Stawki amortyzacyjne takich inwestycji określa się na podstawie art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 22j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tymi przepisami podatnicy mogą ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych. Okres amortyzacji dla takich inwestycji jednak:

• nie może być krótszy niż 10 lat w przypadku inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach
• nie może być krótszy niż 24 miesiące - gdy wartość początkowa inwestycji nie przekracza 25 000 zł (środkach trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 KŚT),
• nie może być krótszy niż 36 miesięcy - gdy wartość początkowa inwestycji jest wyższa od 25 000 zł i nie przekracza 50 000 zł (środkach trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 KŚT),
• nie może być krótszy niż 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach (środkach trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 KŚT),
• nie może być krótszy niż 30 miesięcy w przypadku środków transportu (w tym dla samochodów osobowych)

Przepisy odnośnie amortyzacji jednorazowej wskazują, iż może ona zostać zastosowana dla środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych zaliczonych do grup 3-8 KŚT z wyłączeniem samochodów osobowych. Grupy te jednak nie zawierają pojęcia inwestycji w obcych środkach trwałych. Zdaniem autora zatem jednorazowa amortyzacja nie ma do nich zastosowania.