Leasing samochodów: odliczenie VAT a przepisy unijne

Przeczytaj także: Leasing samochodu: wykup a odliczenie VAT

Odpowiedź: Odliczanie całości podatku naliczonego (bez ograniczenia do 60%, nie więcej niż 6.000 zł) dotyczącego np. leasingu samochodów na podstawie przepisów unijnych jest wyjściem dla podatników odważnych i gotowych na długotrwały spór z organami podatkowymi.

Wyjaśnienie: Od samego początku obowiązywania ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dalej: ustawa o VAT, przepisom tej ustawy zarzucana była niezgodność z przepisami unijnymi w zakresie odliczeń podatku naliczonego dotyczącymi samochodów. Zasadność tych zarzutów potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 4 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Wr 1852/06).

Jednocześnie z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wynika, że przepisy tzw. VI Dyrektywy w zakresie odliczeń są wystarczająco jasne, precyzyjne i bezwarunkowe, aby możliwe było powoływanie się na nie przed sądem krajowym przeciwko państwu członkowskiemu (orzeczenie w sprawie C-150/99 pomiędzy Stockholm Lindopark AB a państwem szwedzkim). Orzeczenie to ma odpowiednie zastosowanie na gruncie obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Uwaga!
W powyższym orzeczeniu Europejski Trybunał Sprawiedliwości pozwolił na powoływanie się bezpośrednio na przepisy unijne w postępowaniach przed sądami krajowymi.

Jednocześnie nie istnieją przepisy ani orzeczenia nakazujące organom podatkowym (czy choćby pozwalające im) stosowanie przepisów unijnych w razie niezgodności prawa krajowego z prawem wspólnotowym. Powoduje to, że w razie stosowania przepisów unijnych, zamiast niezgodnych z nimi regulacji polskich (np. w przypadku przepisów ograniczających zakres prawa do odliczenia przy samochodach), szansa na zaakceptowanie takiej praktyki przez organ podatkowy (czy to w ramach kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego) jest niewielka.

Uwaga!
Podatnicy decydujący się na takie postępowanie muszą się więc liczyć z koniecznością sporu z organem podatkowym pierwszej instancji (naczelnikiem urzędu skarbowego), następnie z organem podatkowym drugiej instancji (dyrektorem izby skarbowej). W konsekwencji muszą złożyć skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Dopiero na tym ostatnim etapie podatnicy mogą liczyć na sukces (czego dowodzi wskazany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu).

Podstawa prawna

• Art. 86 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.).
• Dyrektywa 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r.).

„Wskazówki Księgowe” - praktyczne rozwiązania problemów związanych z podatkami, rachunkowością, ubezpieczeniami społecznymi i prawem pracy.