W dniu 13-08-2010 21:14, Gotfryd Smolik news pisze:
> Umówmy się że argument "Kwiata" był nienajlepiej trafiony: USu nie
> obchodzi czy zarobione pieniądze wyda "na ubranie się" pracodawca
> czy pracownik.

Tutaj nie obchodzi...

> *Ten kto zarobił* ma zapłacić podatek, a ubieranie się nie jest
> kosztem (wyjątkiem jest ubieranie się wynikłe z BHP lub innych
> podobnych przepisów lub w inny sposób "ściśle związane z DG", znaczy
> jak ubranie nadaje się do celów osobistych to nie jest kosztem).

A tutaj jednak obchodzi...

Jedna wypowiedź i dwa sprzeczne komunikaty :)
Z całym szacunkiem, ale czasem mam wrażenie, że odpowiadasz na posty "z
automatu" - żeby nie powiedzieć bez przemyślenia. Rutynowo ;)

I dla uściślenia:
"czy ty uważasz że skoro pracownik potrzebuje pieniędzy żeby pracować,
to właściciel pracując pieniędzy nie wydaje, a niby co je, pije, za co
odpoczywa, kupuje nażędzia, ubrania robocze i inne pierdoły?:O)"

Tu wyraźnie smerf napisał, że ma na myśli kupowanie ubrania (i jedzenia)
przez właściciela _w_celu_ wykonania pracy. Smerf nie rozumie, że
urzędom jest bez różnicy czy właściciel tą pracę wykona w krawacie czy
nago (w odróżnieniu od pracownika) i czy za zarobione pieniądze dokupi
do krawata garnitur czy nie. Nie zrozumie również, że odpoczynek
właściciela w luksusowym hotelu również nie stanowi kosztu wykonanej
pracy (w sensie podatkowym), a pracownikowi za czas urlopu należy się
wynagrodzenie.

A w tym kontekście to ja nie rozumiem, dlaczego moje stwierdzenie, że
"musisz (właściciel) się ubrać i coś zjeść, pomimo tego, że tej pracy
nie wykonasz osobiście" uznałeś za nie trafione?
Przecież jak smerf dalej będzie trollować, to dojdzie do wniosku, że
faktycznie zakup krawata nie jest kosztem bo właściciel nie pracował
lecz pracownik, ale właściciel wykonał pracę polegającą na zatrudnieniu
pracownika, więc zakup krawata powinien być jednak kosztem :)

Pozdrawiam
Piotr