Kasa fiskalna 2013: nazwy na paragonach gdy towary używane

Przeczytaj także: Ministerstwo Finansów: nazwa na paragonie z kasy fiskalnej 2013

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawczy prowadzi działalność w zakresie sprzedaży rzeczy używanych. Towar kupuje niesegregowany w tonach. Na fakturze zakupu widoczna jest nazwa „towar używany”. Są to ubrania, obuwie, drobny sprzęt AGD, zabawki, kosmetyki, pasmanteria. Towar ten wnioskodawczyni sprzedaje na sztuki bądź kilogramy. Ponadto raz w tygodniu cena jest obniżana o 50%, a w dniu kolejnym wszystko jest sprzedawane za 1 zł. Wnioskodawczyni chce na paragonach fiskalnych stosować następujące nazwy towarów:
• garderoba – w skład której wejdzie odzież
• obuwie
• gadżety – zabawki, drobny sprzęt AGD
• inne – kosmetyki, pasmanteria, towar nie nadający się do sprzedaży w sztukach itp.
Ceny poszczególnych towarów są różne. Towary sprzedawane na kilogramy mają stałą cenę – są to rzeczy w dużym stopniu zużyte, które nie nadają się do sprzedaży na sztuki. Cały towar wnioskodawczyni opodatkowany jest podstawową stawką podatku VAT. W związku z powyższym wnioskodawczyni zadała pytanie, jaka winna być nazwa jej towaru na paragonie z kasy fiskalnej w przypadku sprzedaży w sztukach i na kilogramy? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. Africa Studio - Fotolia.com

Nazwy na paragonach gdy towary używane

Podatniczka ma obowiązek oddzielnie identyfikować rodzaj sprzedawanego towaru i na paragonie umieścić jego nazwę umożliwiającą nabywcy kontrolę dokonanych zakupów. Garderoba sprzedawana na wagę musi mieć inne oznaczenie niż garderoba sprzedawana na sztuki, a w obrębie garderoby sprzedawanej na sztuki odrębnie należy wyróżnić nazwy towarów w zależności od asortymentu.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Według § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2013r., zwanego dalej rozporządzeniem, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas – dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Wyżej powołany przepis art. 111 ust. 3a pkt 1 wprowadzony został do ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą przepisu art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zgodnie z art. 11 pkt 1 tej ustawy, ustawa weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 25, art. 2 i 9, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2011 r.

Według art. 9 ust. 7 ww. ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013r., przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Jak wynika z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:
a. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
b. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
c. numer kolejny wydruku,
d. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
e. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
f. cenę jednostkową towaru lub usługi,
g. ilość i wartość sprzedaży,
h. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
i. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
j. łączną kwotę podatku,
k. łączną kwotę należności,
l. kolejny numer paragonu fiskalnego,
m. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
n. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
o. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Ponadto, w § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia wskazano, iż paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (…).

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.