Wypełnienie zeznania podatkowego CIT-8 za 2013 rok

Przeczytaj także: Zeznanie roczne PIT 2013: niezbędne informacje

Od przyjętego przez podatnika roku podatkowego będzie więc zależeć termin, w którym powinien złożyć zeznanie roczne.

Zeznanie o wysokości uzyskanego w roku podatkowym dochodu lub poniesionej straty powinno być przekazane fiskusowi do końca trzeciego miesiąca następującego po roku podatkowym, za który jest ono składane (art. 27 ust. 1 ustawy o CIT). Zatem przedsiębiorcy rozliczający CIT, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, mają obowiązek złożyć zeznanie w terminie do 31 marca. Przy czym zgodnie z ustawą Ordynacja podatkowa (dalej: op) jeśli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy (art. 12 § 5 op).

---

TERMIN ZŁOŻENIA ZEZNANIA
Podatnicy, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, zeznanie CIT-8 za 2013 rok powinni złożyć do 31 marca 2014 r. W ich przypadku znajdzie zastosowanie ogólna reguła określona w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, w myśl której termin do złożenia zeznania upływa z końcem 3. miesiąca roku podatkowego następującego po tym, którego to zeznanie dotyczy.

---

PRZYKŁAD
Spółka za rok podatkowy przyjęła okres trwający od 1 września do 31 sierpnia. Wobec tego zeznanie CIT-8 za rok podatkowy trwający od 1 września 2013 r. do 31 sierpnia 2014 r. spółka powinna złożyć najpóźniej 1 grudnia 2014 r. (koniec listopada br. przypada bowiem w niedzielę). W pozycji 4 zeznania jednostka wpisze 01.09.2013 (początek roku podatkowego), a w pozycji 5 – 31.08.2014 (koniec roku podatkowego).

3. Wskazanie urzędu oraz celu złożenia formularza
Podatnik wypełniający część A formularza CIT-8 powinien w nim wskazać urząd skarbowy, do którego adresowane jest zeznanie, oraz określić cel złożenia formularza. Zeznanie roczne wraz z załącznikami należy złożyć do urzędu skarbowego właściwego ze względu na adres siedziby przedsiębiorcy (jeśli jest ona położona na terytorium Polski). Siedzibę określa się na podstawie odpowiedniego rejestru, a w przypadku gdy adres siedziby nie został ujawniony w rejestrze – bierze się pod uwagę siedzibę wynikającą ze statutu lub odpowiedniej umowy. Taki sposób ustalania organu podatkowego, do którego należy złożyć wspomniane zeznanie, wynika z § 2 rozporządzenia ministra finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz.U. nr 165, poz. 1371 ze zm.).

Nieco inaczej właściwość organu do złożenia zeznania rocznego ustala się w sytuacjach, gdy mamy do czynienia z podatkową grupą kapitałową. W przypadku tego rodzaju podatników decydujący jest tutaj adres siedziby spółki reprezentującej grupę, wskazanej w umowie o jej utworzeniu. Odmienne zasady obowiązują też w tym zakresie przedsiębiorców mających siedzibę za granicą, a prowadzących działalność gospodarczą na terytorium Polski (czyli nierezydentów).

W ich przypadku organem upoważnionym do przyjęcia zeznania będzie bowiem urząd skarbowy właściwy dla opodatkowania podmiotów zagranicznych. W każdym województwie wyznaczony jest jeden urząd skarbowy do obsługi takich podmiotów. O tym zaś, do którego z nich powinno trafić zeznanie, decyduje miejsce prowadzenia przez te podmioty działalności gospodarczej. Wykaz wspomnianych urzędów zawarto w § 6 ww. rozporządzenia ministra finansów. Przykładowo w województwie dolnośląskim takim wyznaczonym organem jest naczelnik dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, w województwie małopolskim – naczelnik małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, w województwie mazowieckim – naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, a w województwie świętokrzyskim – naczelnik świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach.

Jeżeli jednak tego rodzaju „zagraniczny” podatnik prowadzi działalność gospodarczą na terenie więcej niż jednego województwa, właściwy miejscowo do złożenia zeznania będzie naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. Wskazanie celu złożenia formularza odbywa się przez zaznaczenie w pozycji 7 zeznania CIT-8 kwadratu nr 1– jeśli składane jest zeznanie, bądź kwadratu nr 2 – w razie jego korekty.

4. Wpisanie danych identyfikacyjnych podatnika
Kolejna ważna część zeznania wymagająca wypełnienia to część B. Umieszcza się w niej dane identyfikujące podatnika, takie jak: pełna nazwa, REGON, adres siedziby (w tym: kraj, województwo, powiat, gminę, ulicę, numer domu, numer lokalu, miejscowość, kod pocztowy, pocztę). W omawianej części trzeba też poinformować o tym, czy podatnik korzystał w roku podatkowym ze zwolnienia od wpłacania zaliczek (lub utraty prawa do zwolnienia), o którym mowa w art. 25 ust. 11–16 ustawy o CIT (poz. 20), oraz czy był zobowiązany do przygotowania dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi (poz. 21). Krąg podatników sporządzających tego rodzaju dokumentację został określony w art. 9a ustawy o CIT. Oczywiście nie należy również zapominać o wpisaniu NIP podatnika (w poz. 1 formularza CIT-8).

5. Ustalenie załączników
Oprócz jednego ze wspomnianych wcześniej druków zeznań rocznych (np. CIT-8) podatnicy często muszą także złożyć stosowne załączniki. Podstawowymi dokumentami składanymi wraz z tego rodzaju zeznaniami są:

• CIT-8/O (8) – informacja o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku,
• CIT-D (3) – informacja podatnika podatku dochodowego od osób prawnych o otrzymanych/przekazanych darowiznach.

Ponadto do rocznego zeznania CIT niektóre jednostki dołączają:

• SSE-R (4) – rozliczenie podatku dochodowego od dochodów osiąganych z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
• CIT-ST (7) – informację podatnika do ustalenia należnych jednostkom samorządu terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych.

Podatnicy szczególnie często zapominają o dołączeniu ostatniego z wymienionych formularzy. Przypomnijmy zatem, że powinność dołączania załącznika CIT-ST do zeznania CIT-8 spoczywa na przedsiębiorcach mających zakłady (oddziały) położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla ich siedziby (art. 28 ust. 1 ustawy o CIT). Mówiąc w uproszczeniu, składają go firmy, które mają co najmniej jeden zakład (oddział) w innej gminie niż ta, w której znajduje się siedziba firmy. Podstawowym celem składania tego rodzaju informacji jest umożliwienie jednostkom samorządu terytorialnego określenia, jaka część dochodu z tytułu udziału we wpływach z CIT powinna być przekazywana do budżetu jednostki, na obszarze której znajduje się zakład (oddział), proporcjonalnie do liczby osób zatrudnionych w nim na podstawie umowy o pracę.