Odliczenie darowizn na kościół w podatku CIT

Przeczytaj także: Stara ulga na nowe technologie w CIT po 2015 r.?

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca - spółka z o.o., jest komandytariuszem w X Spółka Akcyjna Sp.k. Spółka komandytowa w październiku 2017 r. dokonała przelewem darowizny pieniężnej w kwocie 1.010.000 zł na rzecz Parafii Rzymskokatolickiej na cele kultu religijnego w postaci „Restauracji Kościoła”. Spółka komandytowa zobowiązała też Parafię do złożenia w okresie 2 lat od dnia darowizny sprawozdania z jej wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem.

Pierwszy rok podatkowy spółki z o.o. trwa od dnia 2 listopada 2016 r. do dnia 31 grudnia 2017 r.

Zadano pytanie, czy spółka z o.o. może odliczyć od dochodu kwotę darowizny w części odpowiadającej jej udziałowi w zyskach spółki komandytowej do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu spółki z o.o.? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) W myśl art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie. Świadczenie na rzecz obdarowanego może w szczególności polegać na przeniesieniu określonych praw z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego (np. prawa własności), na zapłacie określonej sumy pieniężnej. Darowizna jest umową jednostronnie zobowiązującą, która może być zawarta na zasadach ogólnych prawa cywilnego pomiędzy wszystkimi podmiotami (osoby fizyczne, prawne i ułomne osoby prawne). Nie istnieją w zasadzie żadne ograniczenia co do możności przyjmowania darowizn, okolicznością przesądzającą w tym zakresie jest posiadanie zdolności prawnej. Cechą istotnie wyróżniającą umowę darowizny od wielu umów nazwanych, uregulowanych w kodeksie cywilnym, jest jej nieodpłatność. Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy, gdy druga strony umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca, dokonując na rzecz drugiej strony przysporzenia, nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonania umowy darowizny, ani też w przyszłości.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. Slawomir - Fotolia.com

Spółki także odliczają darowizny na kościół

Podatnicy CIT także mogą odliczać od dochodu przekazane darowizny na określone cele, np. cele kultu religijnego. Wartość odliczanych darowizn nie może tutaj przekroczyć 10% wykazanego dochodu. Nie ma też przeszkód, aby spółka z o.o. odliczyła darowiznę przekazaną przez spółkę komandytową, w której jest komandytariuszem - ale tylko do wysokości swojego udziału w zysku tej spółki.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 5 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ww. ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Przepis art. 7 ust. 2 ww. ustawy stanowi z kolei, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z powyższej regulacji wynika więc jednoznacznie, że ustalenie dochodu (podstawy opodatkowania) w danym roku podatkowym, dokonuje się poprzez wyliczenie różnicy między sumą przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym, a kosztami ich uzyskania poniesionymi w tymże roku podatkowym.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1

W myśl art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu darowizn na cele kultu religijnego - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Wysokość odliczenia zmniejszającego dochód przed jego opodatkowaniem ustawodawca ograniczył w art. 18 ust. 1a ww. ustawy, wskazując, że łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:
1. osób fizycznych;
2. osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Ponadto należy mieć na uwadze postanowienia zawarte w art. 18 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7, oraz odliczenie wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Treść art. 18 ust. 1g ww. ustawy stanowi z kolei, że podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej lub numer uzyskany w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym obdarowany ma siedzibę, służący dla celów podatkowych identyfikacji.

Dokonując rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia „kult religijny”.

Według Słownika języka polskiego (PWN Warszawa 1978 r.), kult religijny oznacza „zewnętrzny aspekt religii w odróżnieniu od teoretycznej doktryny; ogół obrzędów religijnych jakiejś religii, całokształt czynności religijnych”. W myśl podanej definicji, celom kultu religijnego służą zarówno te działania, które odnoszą się do praktyk, obrzędów i uroczystości religijnych, jak też dotyczące obiektów sakralnych i związanej z nimi infrastruktury.

Literalna wykładnia tego pojęcia prowadzi do wniosku, że do dokonania odliczeń od dochodu darowizny na cele kultu religijnego wystarczające jest przeznaczenie środków pieniężnych na realizację zewnętrznych aspektów życia religijnego. Darowizny na cele kultu religijnego, to środki przeznaczone m.in. na budowę czy remont kościoła, jego wyposażenie, zakup przedmiotów liturgicznych.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ograniczają podmiotów na rzecz których dokonane darowizny na cele kultu religijnego podlegają odliczeniu od dochodu darczyńcy.

Należy jednak zauważyć, że przez określenie „darowizny na cele kultu religijnego” zawarte w art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć środki darowane podmiotom, których celem statutowym są cele kultu religijnego, jak np. kościoły, związki religijne, kościelne osoby prawne (zakony, parafie). Odbiorcami darowizn, które podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania mogą być też np. stowarzyszenia, czy fundacje niebędące kościelną osobą prawną, ale w dokumencie będącym podstawą funkcjonowania tych podmiotów powinno być zawarte postanowienie, że celem ich działalności są cele kultu religijnego. Ważny jest zatem cel kultu religijnego.

Warunek odliczenia darowizny będzie zatem spełniony, gdy:
• obdarowanym będzie podmiot zajmujący się kultem religijnym,
• darowizna zostanie na ten cel przeznaczona.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że przedmiotowa darowizna jako darowizna przekazana na cele kultu religijnego (na rzecz Parafii Rzymskokatolickiej) może podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania – zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy (a nie jak wskazał Wnioskodawca na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy) – w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w X Spółce Komandytowej, do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 ustawy, za rok podatkowy, w którym poczyniono darowiznę. (...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów