Wypełnienie zeznania podatkowego CIT-8 za 2013 rok

Przeczytaj także: Zeznanie roczne PIT 2013: niezbędne informacje

Zeznanie to muszą złożyć podmioty, które na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) są podatnikami tego podatku, przede wszystkim osoby prawne. Warto w tym miejscu wspomnieć też o spółce komandytowo-akcyjnej, która wprawdzie jest od 1 stycznia 2014 r. nowym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, jednak w poprzednim roku nim jeszcze nie była, zatem będzie sporządzać to rozliczenie dopiero w 2015 roku.

Trzeba również zauważyć, że niektóre podmioty mimo podlegania ustawie o CIT nie mają obowiązku składania zeznania rocznego. Odnosi się to przede wszystkim do jednostek zwolnionych podmiotowo od tego podatku, wymienionych w art. 6 ust. 1 ustawy o CIT (np. jednostek budżetowych).

Omawiana powinność nie ciąży również na podmiotach osiągających przychody, do których nie stosuje się przepisów ustawy o CIT. Chodzi tutaj o wymienione w art. 2 ustawy o CIT przychody m.in. z działalności rolniczej. Wspomniane podmioty nie muszą składać zeznania rocznego jedynie wtedy, gdy oprócz wcześniej wskazanych nie osiągnęły żadnych innych przychodów.

Od obowiązku złożenia zeznania rocznego nie zwalnia natomiast okoliczność, że podatnik nie osiągnął w okresie rozliczeniowym przychodów ani nie poniósł żadnych kosztów ich uzyskania. W takim przypadku należy złożyć „zerowy” CIT-8.

---

Interpretacja IS – Obowiązek złożenia zeznania rocznego
Brak jakichkolwiek przychodów i kosztów uzyskania przychodów nie wyłącza obowiązku złożenia zeznania podatkowego CIT-8. Poza wyjątkami wskazanymi w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT – w ustawie tej nie istnieje bowiem żaden przepis, który by zwalniał podatnika z tego obowiązku.
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2010 r. (nr IPPB5/423-307/10-4/AM)

---

1. Wybór odpowiedniego formularza
Aby rozliczyć się z podatku, należy pobrać odpowiedni druk w urzędzie skarbowym albo skorzystać z tzw. aktywnych druków dostępnych w Internecie lub na nośnikach CD. Przy czym przez wybór odpowiedniego druku należy rozumieć nie tylko skorzystanie z formularza o odpowiednim oznaczeniu (np. CIT-8), ale także z właściwej (tj. kolejnej) jego wersji. Warto zatem podkreślić, że aktualne wzory zeznań rocznych składanych przez podatników CIT określono w rozporządzeniu ministra finansów z 25 listopada 2011 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. nr 265, poz. 1575). W świetle powołanego aktu prawnego w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 rok należy stosować formularze o następujących oznaczeniach:

• CIT-8 (21) – zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych,
• CIT-8A (8) – zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatkową grupę kapitałową – podatnika podatku dochodowego od osób prawnych,
• CIT-8B (7) – o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatkową grupę kapitałową – podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (w zależności od daty utworzenia grupy kapitałowej).

2. Określenie roku podatkowego
Jedną z najważniejszych czynności przy wypełnianiu zeznania w imieniu podatników CIT jest określenie roku podatkowego, którego to zeznanie dotyczy. Inaczej niż w zeznaniach PIT, w których po prostu wpisuje się konkretny rok kalendarzowy – w formularzu CIT-8 dokonuje się tego poprzez wskazanie, od kiedy (poz. 4) do kiedy (poz. 5) trwał rok podatkowy jednostki. W każdej z wymienionych pozycji należy wpisać dzień, miesiąc i rok wyznaczające początek oraz koniec okresu rozliczeniowego przyjętego przez podatnika składającego zeznanie roczne.

Taka konstrukcja tej części formularza znajduje uzasadnienie w przepisach ustawy o CIT odnoszących się do roku podatkowego. Choć zazwyczaj dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, to jednak podatnik może wybrać jako swój rok podatkowy okres niepokrywający się z rokiem kalendarzowym. O fakcie tym jednak musi być zapis w:

• statucie albo
• umowie spółki, albo
• innym dokumencie odpowiednio regulującym jego zasady ustrojowe.

Podatnik musi ponadto zawiadomić o swoim wyborze właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych.

Inne zasady dotyczące określania roku podatkowego przewidziano w stosunku do podatników rozpoczynających działalność. W takim przypadku pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 2 ustawy o CIT). W przypadku natomiast podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.

W razie zmiany roku podatkowego za pierwszy po zmianie uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż 12 i dłuższy niż 23 kolejne miesiące kalendarzowe. Jeszcze inaczej określa się rok podatkowy, w sytuacji gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego (zob. art. 8 ust. 6 ustawy o CIT).