Leasing finansowy: wydłużenie okresu a sprzedaż

Przeczytaj także: Leasing operacyjny: skrócenie okresu a sprzedaż

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W zapytaniu wyjaśniono, że spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera umowy leasingu finansowego w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotami umów są środki trwałe z wyłączeniem nieruchomości. Zdarza się, że korzystający zwraca się z prośbą o przedłużenie okresu umowy leasingu np. z uwagi na jego trudną sytuacją finansową. W związku z tym zadano pytanie, jak ustalić przychód z tytułu sprzedaży przedmiotu leasingu korzystającemu, jeżeli pierwotnie określony okres trwania umowy leasingu ulegnie wydłużeniu? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Przepisy rozdziału 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm.) regulują m.in. szczególne zasady opodatkowania stron leasingu finansowego, które mają zastosowanie tylko, jeżeli umowa leasingu spełnia warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1 ustawy.

Umowa leasingu dla celów podatkowych ma charakter leasingu finansowego, gdy spełnione są warunki:

1. umowa leasingowa musi być zawarta na okres oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingowej opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem tej umowy,
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy dokonuje korzystający.

Skutki podatkowe sprzedaży środka trwałego, będącego przedmiotem umowy leasingu finansowego , po upływie podstawowego okresu umowy leasingu określa przepis art. 17g ustawy.

Stosownie do art. 17g ust 1 ustawy, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1 i po upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem tej umowy:

1. przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od ich wartości rynkowej,
2. do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków poniesionych przez finansującego na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych stanowiących przedmiot umowy leasingu; kosztem są jednak te wydatki pomniejszone o spłatę wartości początkowej, o której mowa w art. 17a pkt 7.

Wątpliwości w zakresie możliwości zastosowania art. 17 g ust. 1 ustawy powstają w przypadku, gdy pierwotnie określony okres trwania umowy leasingu ulegnie wydłużeniu.

Zgodnie z art. 17a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za podstawowy okres umowy leasingu uważa się czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona.

Należy zauważyć, iż art. 17a pkt 2 ustawy nie można interpretować w oderwaniu od pozostałych przepisów regulujących zasady opodatkowania stron leasingu. W sytuacji, gdy strony leasingu dokonają zmiany czasu trwania umowy leasingu należy zbadać, czy nowe warunki umowy spełniają kryteria wynikające z art. 17f ustawy.

Jeżeli po dokonaniu zmiany okresu trwania umowy leasingu, umowa ta nadal spełnia warunki określone w art. 17f ustawy, wówczas możliwe jest ustalenie dochodu ze sprzedaży przedmiotu leasingu, po upływie podstawowego okresu umowy na podstawie art. 17g ustawy.(…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów