Indywidualna stawka amortyzacji dla budynku
2010-10-12 08:58
Przeczytaj także: Budynek wybudowany na cudzym gruncie amortyzujemy liniowo
Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?Postanowieniem sądu w 2009 r. wnioskodawca wraz z Panią X nabył budynek mieszkalny. Według wypisu z rejestru gruntów budowa tej nieruchomości zakończyła się w 1900 r. Budynek ten wnioskodawca postanowił przekształcić w roku 2009 na użytkowy. W tym celu złożył wymagane dokumenty do urzędu miasta, który przychylił się do wniosku. Przekształcenie zakończyło się w 2010 r. Do maja 2010 r. nakłady na ulepszenie nieruchomości przekroczyły 30% wartości nabycia. Budynek ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 01 maja 2010 r. Jest on w całości wynajmowany na działalność gospodarczą. Wnioskodawca zadał pytanie, czy w stosunku do tego budynku przysługuje mu prawo zastosowania 10% stawki amortyzacyjnej? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:
„(…) Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Art. 22c pkt 1 ww. ustawy stanowi natomiast, iż amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy, od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Stosownie do treści art. 22i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, budynki niemieszkalne amortyzuje się według stawki 2,5% (grupa 01, podgrupa 10). Zatem dla określenia prawidłowej stawki amortyzacyjnej istotne jest ustalenie charakteru budynku, tj. właściwe określenie Grupy Rodzajowej Środków Trwałych.
Jak wynika z uwag szczegółowych do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.), zawarty w tej klasyfikacji podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne oparto na Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), co znalazło swój wyraz w powiązaniu każdej pozycji KŚT z odpowiednimi grupowaniami tej klasyfikacji.
O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej grupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje głównie jego przeznaczenie.
Wskazać przy tym należy, iż kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik. Kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Podatnik, w przypadku wątpliwości dotyczących odpowiedniej klasyfikacji, może zwrócić się o dokonanie klasyfikacji do Urzędu Statystycznego.
oprac. : Ministerstwo Finansów
Przeczytaj także
-
Nieodpłatne użyczenie części budynku a jego amortyzacja i VAT
-
Stawka amortyzacji budynku na cudzym gruncie
-
Budynek na cudzym gruncie bez preferencyjnej stawki amortyzacji
-
Ulepszenie inwestycji w obcym środku trwałym
-
Amortyzacja mieszkania i miejsca postojowego
-
Amortyzacja mieszkania znajdującego się na Malcie
-
Nie przyspieszysz amortyzacji mieszkania spółdzielczego
-
Przebudowa i sprzedaż nieruchomości wspólników spółki cywilnej
-
Amortyzacja lokalu usługowego w zabytkowej kamienicy