Dzieło sztuki jako koszty podatkowe firmy?

Przeczytaj także: Środek trwały w spadku lub darowiźnie: amortyzacja 2018

Ustawa o PIT definiuje koszty uzyskania przychodów jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. We wspomnianym przepisie nie są wymienione obrazy oraz działa sztuki jako wydatki nie stanowiące kosztu podatkowego. Jednak regulacje dotyczące tej kwestii można odnaleźć w innych przepisach.

Dzieła sztuki nie można amortyzować
Zgodnie z art. 22c ustawy o PIT amortyzacji nie podlegają działa sztuki i eksponaty muzealne. Tak więc przedsiębiorca, który nabył do swojego gabinetu obraz będący dziełem sztuki, nie będzie mógł zaliczyć w ciężar kosztów wydatków związanych z tym zakupem. Mimo że dane dzieło sztuki będzie wpisane do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa, nie będzie ono podlegało amortyzacji. W ustawie o PIT nie odnajdujemy definicji dzieła sztuki. Można się jednak posłużyć definicją dzieła sztuki zawartą w ustawie o VAT, która definiuje dzieła sztuki jako między innymi obrazy, ręcznie zdobione produkty rzemiosła artystycznego, oryginalne sztychy, oryginalne rzeźby oraz posągi z dowolnego materiału wykonane przez artystę itp. Ponadto inny charakter mają dzieła sztuki zakupione w celach inwestycyjnych i dalszej odsprzedaży. W takiej sytuacji wydatki na ich nabycie będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich sprzedaży.

Obrazy dekoracyjne kosztem podatkowym, o ile nie stanowią reprezentacji
Z kolei wydatki na zakup obrazów, których wartość nie przekracza 3500 zł, nie będących działami sztuki, a służących jako element dekoracyjny można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Potwierdzone jest to w stanowisku przyjętym przez dyrektora izby skarbowej w Poznaniu (ILPB3/423-743/09-2/JG): „Reasumując, wydatki poniesione na zakup wyposażenia o charakterze dekoracyjnym (kwiaty w doniczce, akwarium, reprodukcja obrazu, dekoracyjny stroik) będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów (…) Jednocześnie nadmienia się, że gdyby opisane nakłady, ze względu na swoją okazałość, odbiegały od zwyczajowo przyjętych w danej branży i okolicy (bardziej ekskluzywne, wytworne), działania takie należałoby uznać za reprezentację i wydatki z tym związane nie stanowiłyby kosztów uzyskania przychodów”.


Małgorzata Jawińska, Jerzy Toczyński