Ewidencja towarów: która metoda najlepsza?

Przeczytaj także: Zarządzanie magazynem z materiałami różnego pochodzenia

W ciągu roku obrotowego towary mogą być ujmowane w stałych cenach ewidencyjnych.

Stała cena ewidencyjna to cena ustalona samodzielnie przez podmiot gospodarczy na poziomie ceny zakupu lub nabycia. Ceny ewidencyjne powinny być weryfikowane przynajmniej na koniec każdego roku obrotowego.

Możliwość stosowania stałych cen ewidencyjnych wynika z art. 34 ust. 2 uor, zgodnie z którym składniki rzeczowych aktywów obrotowych mogą być na dzień nabycia lub wytworzenia ujmowane w księgach rachunkowych w cenach przyjętych do ewidencji, z uwzględnieniem różnic między tymi cenami a rzeczywistymi cenami ich nabycia albo zakupu, albo kosztami wytworzenia.

Pamiętaj!
Na dzień bilansowy wartość rzeczowych składników aktywów obrotowych wyrażoną w cenach ewidencyjnych doprowadza się do poziomu cen zakupu, nabycia lub kosztu wytworzenia, nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy. W przypadku towarów stała cena ewidencyjna ustalana jest zazwyczaj na poziomie ceny sprzedaży brutto lub netto.

Przyjęcie określonej ceny do ewidencji przychodu towarów (cena zakupu, cena nabycia, stała cena ewidencyjna) determinuje przyjęcie przez jednostkę gospodarczą określonych metod wyceny ich rozchodu i stanu końcowego.

W przypadku gdy wycenia się przychody towarów według cen zakupu, nabycia lub kosztów wytworzenia, to rozchód można wycenić według następujących zasad wyceny:

• cen przeciętnych, tj. ustalonych w wysokości średniej ważonej ceny (kosztów) danego składnika,

• przyjmując, że rozchód składnika wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła) (zasada: pierwsze przyszło - pierwsze wyszło - FIFO),

• przyjmując, że rozchód zapasów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników, które podmiot gospodarczy najpóźniej nabył (wytworzył) (zasada: ostatnie przyszło - pierwsze wyszło - LIFO),

• w drodze szczegółowej identyfikacji rzeczywistych cen (kosztów) tych zapasów, które dotyczą ściśle określonych przedsięwzięć, niezależnie od daty ich zakupu lub wytworzenia
(art. 34 ust. 4 uor).

W sytuacji stosowania stałych cen ewidencyjnych wartość rozchodu wycenia się po tych cenach, a następnie na koniec okresu sprawozdawczego koryguje o odchylenia od cen ewidencyjnych.

Podstawa prawna
• Art. 17, art. 28, art. 34 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.).


„Wskazówki Księgowe” - praktyczne rozwiązania problemów związanych z podatkami, rachunkowością, ubezpieczeniami społecznymi i prawem pracy.