Stan techniczny budynku a podatek od nieruchomości
2013-04-25 13:13
Stan techniczny budynku a podatek od nieruchomości © pixarno - Fotolia.com
Przeczytaj także: Prowadzenie firmy = wyższy podatek od nieruchomości
W odwołaniu od tej decyzji Podatnik wskazał, że w 2011 r. „w budynku o powierzchni[...] ” nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. W budynku tym wyłączony jest prąd i woda. W piśmie z 22 marca 2012 r., odnosząc się do treści pisma organu I instancji do organu odwoławczego zawierającego stanowisko organu podatkowego wobec przedstawionych w odwołaniu zarzutów, Podatnik uzupełnił swą argumentację, wyjaśniając, że w K. „jego osoba nie istnieje jako przedsiębiorca”, zaś lokal zlokalizowany jest w budynku mieszkalnym. Powołując się na przepis art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych Podatnik uznał, że lokal nie jest związany z działalnością gospodarczą ze względów technicznych, ponieważ niemożliwe jest prowadzenie w nim działalności gospodarczej wykonywanej przez niego w Ś. pod nazwą [...] Po rozpatrzeniu sprawy na skutek wniesionego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., decyzją z dnia [...] r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Zdaniem organu, lokal użytkowy posiadany przez Podatnika w K. takich cech nie posiada. Stan techniczny lokalu nie zagraża niczyjemu zdrowiu ani życiu, przeciwnie, w budynku, w którym mieści się lokal, mieszkają ludzie. Brak w lokalu prądu i wody nie stanowi ww. względów technicznych. Nie ma też znaczenia, czy lokal nadaje się do wykonywanego aktualnie przez Podatnika rodzaju działalności gospodarczej. Jako przedsiębiorca może on w każdym czasie rozpocząć dowolny rodzaj działalności, zmieniać te rodzaje, itd., zgodnie z zasadą swobody działalności gospodarczej. Wszelkie posiadane przez niego budynki użytkowe są potencjalnie związane z mocy prawa z działalnością gospodarczą.W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. W. W. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.
Uzasadniając skargę Skarżący wskazał, że 14 stycznia 2009 r. poinformował Urząd Miasta K., że z dniem 2 stycznia 2009 r. zamknął działalność gospodarczą w K., zatem od tej daty „pomieszczenie o powierzchni [...] jest nieczynne w prowadzeniu działalności gospodarczej”. W ocenie WSA Stwierdzić należy, że zgodnie z wskazywanym w zaskarżonej decyzji przepisem art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613), użyte w ustawie określenie „grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej” – oznacza: „grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych”. Określenie „działalność gospodarcza” oznacza natomiast (art. 1a ust. 1 pkt 3: „działalność, o której mowa w przepisach Prawa działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2″.
fot. pixarno - Fotolia.com
Stan techniczny budynku a podatek od nieruchomości
Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:
- grunty;
- budynki lub ich części;
- budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Niesporne jest w sprawie, że Skarżący jest przedsiębiorcą oraz posiadaczem przedmiotowego lokalu. Przewidziane w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a) i pkt 2 lit. b) ustawy podatkowej – konkretyzowane uchwałą rady gminy – stawki podatku od nieruchomości od gruntów i budynków lub ich części „związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej” (w rozumieniu ww. przepisów art. 1a ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy) mogłyby być zatem stosowane w sprawie, w razie spełnienia wszystkich warunków określonych w art. 1a ust. 1 pkt 3. Z brzmienia tego przepisu wynika bowiem także, iż nie uznaje się za „związane z prowadzeniem działalności gospodarczej” budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami. Do takich gruntów i budynków (lub ich części) nie mogą więc być stosowane stawki podatku przewidziane dla przedmiotów opodatkowania związanych z działalnością gospodarczą. Wyjątek ten nie dotyczy jednak budynków mieszkalnych lub ich części faktycznie „zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej”, od których (zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) in fine) oblicza się podatek od nieruchomości wg stawek jak od takich przedmiotów „związanych z działalnością gospodarczą”.
oprac. : Jarosław Kotowski / Ślązak, Zapiór i Wspólnicy
Przeczytaj także
Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ
Komentarze (0)