Użytkownik "Tomasz Pietrzak" <n...@o...pl> napisał w wiadomości:

> > Idea jest taka, aby koszt wytworzenia produktu był w miarę constans z
> okresu
> > na okres niezależnie od tego czy wyprodukujesz tysiąc czy milion.
> To nie byłoby lepiej co by ustawodawca przeszedł na rachunek kosztów
> zmiennych?
Że co? Nie kumam... Co to jest "rachunek kosztów zmiennych"?

> > Jeśli w opisanych powyżej założeniach nic się nie zmienia, poza tym, że
> np.
> > odszedł twój najlepszy handloweiec i sprzedaż siadła a ty dostosowując
> > poziom produkcji do poziomu sprzedaży zminejszasz ją do 0,1 mln sztuk
> > rocznie to nadal koszty wytworzenia obciąża X złotych per sztuka. Reszta
w
> > koszty okresu.
> Z tym że narzut kosztów pośrednich na przedmiot kalkulacji liczysz na
> podstawie produkcji dla normalnego wykorzystania zdolności (a nie dla max
> wykorzystania)
Tak napisałem wyżej, cytuję sam siebie: "Model alokacji kosztów zmienia się
wraz ze zmianą
zdolności produkcyjnych (a dokładniej normalnego poziomu ich
wykorzystania),"


> > Koszty wytworzenia zatem nie zmienią się - i słusznie. To nie
wytwarzanie
> > stało się droższe, tylko ponosisz dodatkowe koszty niewykorzystania
swoich
> > mocy przerobowych. Dzięki takiemu podejściu unikasz zawyżenia wyceny
> > zapasów w swoim bilansie.
> I masz niższy wynik. Mam tylko głupie pytanie co na to skarbowy?
Twój wynik nie zależy TYLKO od tego jakim kluczem alokujesz koszty, tylko od
zmiany stanu zapasów. Tylko ich zmiana ma wpływ na wynik. Gdybyś całą
produkcję zawsze sprzedawał, to wynik zawsze będzie taki sam, niezależnie od
tego czy stałe koszty produkcji będziesz wrzucał bezpośrednio w koszty, czy
też obciążał nimi wyroby gotowe - pojawią się w P&L tylko że w innym
miejscu.

Pozdro,
MooSHEL