Ulga na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła jest odliczeniem, której nie regulują przepisy podatkowe (przynajmniej co do jej istoty), a odrębne ustawy. W odróżnieniu od innych odliczeń, ulga ta jest nielimitowana. Niemniej trzeba ją odpowiednio udokumentować (i to w dwóch etapach), co niekiedy może być utrudnione. Nadto z czasem, wskutek niespełnienia określonych warunków, może ona zostać podatnikowi zabrana.
Przeczytaj także:
Ulga rehabilitacyjna dla osób niepełnosprawnych i nie tylko
Regulacje dotyczące wskazanej ulgi znajdują się przede wszystkim w ustawach regulujących stosunek Państwa do poszczególnych kościołów. Jest to m.in. ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.). Właśnie na podstawie tej ustawy ulga zostanie niżej omówiona. Niemniej nie jest to jedyny akt prawny, w którym ulga taka została zapisana (patrz wyjaśnienie na końcu artykułu).
Darowizn na kościół (a mówiąc dokładniej na cele charytatywno-opiekuńcze kościoła) nie należy mylić z ulgą w zakresie
darowizn na cele kultu religijnego. To drugie odliczenie ma inny cel, jak też jest limitowane. Nadto zasady korzystania z niego regulują wyłącznie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Co w związku z tym mówią przepisy ustawy o uldze wskazanej we wstępie?
Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. W odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe. - tak mówi art. 55 ust. 7 przytoczonej ustawy.
fot. meartur - Fotolia.com
PIT
Ulga na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła jest odliczeniem, której nie regulują przepisy podatkowe (przynajmniej co do jej istoty), a odrębne ustawy.
Wskazany akt prawny zatem wprost wyłącza z opodatkowania
podatkiem dochodowym tę część dochodu (który co do zasady podlega opodatkowaniu tym podatkiem) uzyskanego przez darczyńcę w danym roku podatkowym, który postanowi on przekazać na szczytny cel, a więc działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła. Darowizny takie nie są w żaden sposób limitowane. Nie ma zatem przeszkód, aby w ten sposób przekazać (i automatycznie pomniejszyć podstawę opodatkowania) znaczną kwotę, która może przekroczyć (i to znacznie) np. limit 6% dochodu, który to z kolei ma zastosowanie do darowizn na cele kultu religijnego,
organizacji pożytku publicznego czy krwiodawstwa (tak też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18.02.2003 r. sygn. akt SA/Bd 194/03).
Sama darowizna na rzecz kościoła nie jest tutaj jednak wystarczająca, aby można było zastosować wyłączenie z opodatkowania dla części uzyskanych dochodów. W przytoczonym wyżej przepisie bowiem ustawodawca wskazuje, że odliczyć można jednie darowizny na
kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą. Co to oznacza?
Działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności:
-
prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki;
-
prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek;
-
organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa;
-
organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności;
-
prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk;
-
udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie;
-
krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających;
-
przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.
Art. 39 przytoczonej ustawy
Wyżej wymienione są jedynie przykładami działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła (na co wskazuje użycie we wskazanej regulacji zwrotu „w szczególności”), w związku z czym można tutaj zakwalifikować także szereg innych czynności. Niemniej już wymieniony wyżej katalog wskazuje, że zakres odliczenia jest stosunkowo szeroki.
Konieczne dokumenty
Podobnie jak przy innych odliczeniach, także i tutaj ustawodawca wymaga zebrania odpowiednich dokumentów niezbędnych do skorzystania z odliczenia. Te znalazły się w dwóch różnych ustawach, a posiadać je należy także w dwóch różnych terminach. Pierwsza to wskazane wyżej ustawy o stosunku Państwa Polskiego do poszczególnych kościół (które w niniejszym artykule „reprezentuje” ustawa z 1989 r.), druga to ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof).
I tak updof nakłada na darczyńców, zamierzających skorzystać z odliczenia, podania w
zeznaniu podatkowym kwoty darowizny, kwoty dokonanego odliczenia oraz danych pozwalających na identyfikację obdarowanego, a w śród nich w szczególności jego nazwy i adresu. Ta część nie powinna sprawić większych trudności podatnikom.