Nowa ulga dla firm w 2017 r.: szybka amortyzacja do 100 000 zł

Przeczytaj także: Fiskus daje ulgi podatkowe i pozbawia do nich prawa

W Dzienniku Ustaw z dnia 28 lipca 2017 r. pod pozycją 1448 została opublikowana ustawa z dnia 7 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nowelizacja wprowadza nową ulgę dla przedsiębiorców w postaci szybszej możliwości amortyzacji wybranych środków trwałych. Wejdzie ona w życie po upływie 14 dni od jej ogłoszenia, czyli 12 sierpnia 2017 r.

Amortyzacja jednorazowa tylko dla wybranych

Obecnie przepisy ustaw o podatku dochodowym przewidują tzw. amortyzację jednorazową, ale tylko dla wybranych przedsiębiorców, czyli małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność gospodarczą (w tej grupie przewidziano jednakże pewne wyłączenia).

Regulacje te pozwalają na dokonywanie jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, do kwoty nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości 50 tys. euro (która w 2017 r. wynosi 215 000 zł). Odpisów tych można dokonywać od środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Nadto powyższy przywilej jest pomocą de minimis. Mogą z niego zatem skorzystać jedynie ci, którzy limitu tej pomocy jeszcze nie wyczerpali i nie są jej pozbawieni.

Nowa ulga

Już 12 sierpnia 2017 r. do ustaw o podatku dochodowym trafią nowe regulacje umożliwiające szybsze odpisanie w koszty wydatków związanych ze środkami trwałymi. Otóż podatnicy będą mogli dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (kotły i maszyny energetyczne; maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania; maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne; urządzenia techniczne; narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej nie sklasyfikowane).


Co w przypadku przekroczenia limitu?
Jeżeli podatnik poniesie wydatek inwestycyjny o wartości powyżej 100 000 zł, to w roku podatkowym dokonuje jednorazowego odpisu do tej kwoty. Pozostała nadwyżka będzie amortyzowana w latach następnych już na zasadach ogólnych. Należy przy tym pamiętać, że suma dokonanych odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów nie może tutaj przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych. Wskazany limit 100 000 zł dotyczy też wszystkich nabytych środków trwałych, a nie każdego z osobna.


W kosztach także zaliczki na środki trwałe
Nowe regulacje umożliwią podatnikom na zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu także dokonywanych wpłat (w postaci chociażby zaliczek) na poczet nabycia środka trwałego, którego dostawa będzie miała miejsce w następnych okresach sprawozdawczy (miesiącu, kwartale czy nawet roku). Skorzystanie z tego rozwiązania skutkować będzie tym, że limit 100 000 zł w skali roku obejmie łącznie kwotę odpisu amortyzacyjnego oraz kwotę dokonanej wpłaty na poczet dostawy środka trwałego.

Jeżeli dostawa nie zostanie zrealizowana (chociażby z uwagi na odstąpienie od umowy), podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów na ogólnych zasadach.

Jeżeli podatnik zaliczy do kosztów uzyskania przychodów wpłatę na poczet nabycia środka trwałego, a następnie:

1. przed nabyciem środka trwałego:
   a) zlikwidował działalność gospodarczą albo
   b) zmienił formę opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną odpowiednio w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie o podatku tonażowym albo w ustawie o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, albo
2. po nabyciu środka trwałego:
   a) nie dokonał jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środka trwałego lub
   b) zbył odpłatnie środek trwały

- będzie zobowiązany do zwiększenia przychodów o wpłatę na poczet nabycia środka trwałego odpowiednio na ostatni dzień prowadzenia działalności przed jej likwidacją, na ostatni dzień prowadzenia działalności przed zmianą formy opodatkowania, na dzień, w którym podatnik dokonał pierwszego odpisu na zasadach ogólnych albo na dzień odpłatnego zbycia środka trwałego.