Karta podatkowa: zawieszenie i przerwa w działalności

Przeczytaj także: Dla kogo karta podatkowa?

Przede wszystkim należy wskazać na różne akty prawne, w których te formy czasowego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej zostały ujęte. Otóż zawieszenie działalności gospodarczej następuje na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Przerwę w prowadzeniu działalności gospodarczej ustawodawca uregulował natomiast w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Jak już wskazano we wstępie, formy te różnią się od siebie i to nie tylko aktem prawnym, w którym zostały określone. Pierwszą różnicą jest to, że zawiesić działalność gospodarczą może jedynie przedsiębiorca niezatrudniający pracowników. W przypadku przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej przewidzianym dla kartowiczów takiego ograniczenia już jednak nie ma.

Kolejna różnica to obowiązek (lub jego brak) zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o fakcie czasowego zaprzestania wykonywania działalności. Podatnik zamierzający skorzystać z przerwy w prowadzeniu działalności jest obowiązany zawiadomić o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w dniu rozpoczęcia przerwy. Dodatkowo musi on także zawiadomić o zakończeniu przerwy w prowadzeniu działalności najpóźniej w dniu poprzedzającym to zakończenie. Odstępstwo od reguły stanowi sytuacja, w której to przerwa w prowadzeniu działalności została spowodowana chorobą – tutaj podatnik zawiadamia naczelnika urzędu skarbowego o okresie przerwy, wynikającym ze zwolnienia lekarskiego, w dniu rozpoczęcia działalności po tej przerwie.

Z kolei w przypadku zawieszenia działalności gospodarczej podatnik nie zgłasza tego faktu naczelnikowi urzędu skarbowego. Obowiązku tego dopełnia bowiem organ ewidencyjny, w którym to przedsiębiorca składa wniosek o zawieszenie.

Kolejna różnica dotyczy okresu, na który podatnik zamierza się wstrzymać z wykonywaniem działalności gospodarczej. Otóż zgodnie z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może zawiesić wykonywanie działalności na okres od 30 dni do 24 miesięcy, chyba że okres zawieszenia obejmuje wyłącznie pełny miesiąc luty danego roku – wtedy to bowiem za minimalny okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przyjmuje się liczbę dni miesiąca lutego przypadającą w danym roku kalendarzowym.

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym mówi z kolei, że kartowicze mogą przerwać działalność w danym roku podatkowym na co najmniej 10 dni. Okres przerwy może być zatem krótszy, aniżeli w przypadku zawieszenia.

Co się z kolei tyczy samego wpłacania podatku z tytułu karty podatkowej, w obydwu formach czasowego zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej uregulowania są takie same. Otóż w przypadku zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności w danym roku podatkowym nie pobiera się podatku opłacanego w formie karty podatkowej za cały okres przerwy w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy. Zaś w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej nie pobiera się podatku opłacanego w formie karty podatkowej za cały okres zawieszenia w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień zawieszenia.