Środek trwały: spóźniona faktura a wartość początkowa

Przeczytaj także: Budynek na cudzym gruncie jako inwestycja w obcym środku trwałym?

Rozpatrzmy następującą sytuację: Przedsiębiorca wybudował budynek służący prowadzonej działalności gospodarczej. Przy jego budowie korzystał z pomocy zewnętrznych firm (zarówno świadczących usługi budowlane, jak też zajmujących się dostarczaniem materiałów budowlanych). Budowa zakończyła się w marcu, w tym też miesiącu budynek został oddany do używania, ustalono jego wartość początkową oraz ujęto go w ewidencji środków trwałych. Amortyzację rozpoczęto od miesiąca kwietnia. Następnie w miesiącu maju przedsiębiorca otrzymał jeszcze jedną fakturę za materiały wykorzystane przy budowie tego składnika majątku. Czy w takim przypadku należy dokonać korekty ustalonej wcześniej wartości początkowej środka trwałego, czy też wartość tych materiałów można odnieść bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodu?

Art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że wartością początkową środka trwałego, w przypadku wytworzenia go we własnym zakresie, jest koszt wytworzenia. Tym natomiast jest (ust. 4 wskazanego przepisu) wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztu wytworzenia nie zalicza się jednak wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji (z tym że do kosztu wytworzenia wlicza się odsetki i prowizje naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania).
Ustalony w powyższy sposób kosz wytworzenia koryguje się przy tym o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego.
Jak łatwo zauważyć, w przytoczonych regulacjach prawnych ustawodawca wskazał niejako dwa rodzaje wydatków. Pierwsze z nich to te, które bezwzględnie należy zaliczyć do wartości początkowej środka trwałego. Drugie to z kolei takie, które podlegają wliczeniu do tej wartości, o ile zostały poniesione w określonym czasie (mowa tutaj o odsetkach i prowizjach bankowych a także różnicach kursowych, które wpływają na wartość początkową, o ile zostały naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania).

W pierwszej ze wskazanych grup wydatków znalazła się przede wszystkim wartość zużytych rzeczowych składników majątku i wykorzystanych w tym celu usług obcych. Przez rzeczowe składniki majątku należy rozumieć m.in. wykorzystane przy budowie środka trwałego materiały.

Co za tym idzie, z uwagi na to, że wskazane w przykładzie materiały służyły wytworzeniu środka trwałego, ich wartość należy bezwzględnie zaliczyć do kosztu wytworzenia tego składnika majątku pomimo tego, że dokument potwierdzający ich poniesienie (faktura) została otrzymana już po oddaniu budynku do używania. W tym przypadku należy zatem zwiększyć wartość początków środka trwałego, od której są dokonywane odpisy amortyzacyjne. Nie ma możliwości zaliczenia wartości tych materiałów bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności.